ნაწარმოებები


გამარჯვებას ვუსურვებთ გმირ უკრაინელ ხალხს რუს აგრესორზე. დიდება უკრაინას !!!     * * *     Сла́ва Украї́ні !!!

ავტორი: თემური57
ჟანრი: პოეზია
13 ოქტომბერი, 2013


,,ტყედქმნილი" მამა



                              ,, ტყვედქმნილი" მამა
                                     
                                                          1941წ-ს  სევასტოპოლთან მამა ტყვედ ჩავარდა,
                                                        გზაში დასუსტდა და კოლონაში სვლა ვეღარ შე-
                                                        ძლო. გარდაუვალი სიკვდილი ელოდა, მაგრამ ვი-
                                                        ღაც რუსმა ტყვე-სანიტარმა, რომლის სახელიც სა-
                                                        მწუხაროდ ვერ გავიხსენე, ციგაზე დასვა და ასე 
                                                          ატარა ერთი კვირა თოვლში. ციგა ერთ-ერთ გადა-
                                                          მწვარ სოფელში იპოვა.
                                                            მამა დაინდეს მხოლოდ იმიტომ, რომ ექიმი იყო
                                                        და ომის პირველ თვეებში ფაშისტები სამხედრო
                                                        ტყვეებს მასიურად არ ხვრეტდნენ.
                                                                                                                      ავტორი.
                                                                     
                                                   
    მამას უმუხთლა                                          ვითომ თვლემდა სიკვდილი               
    ორჭოფმა                                                    ცელზე;                 
    ბედმა,                                                        ძალა სიცოცხლის დაიწრიტა,                         
    ცხოვრებამ ცეტმა                                        დაშრა სრულიად         
    არგუნა ვიში;                                              და რადგან მამას               
    მიირწეოდა ყინვაში მძიმედ                      დიდხანს, დიდხანს                         
    კოლონა მათი,                                            ფეხით უვლია,                 
    სიცოცხლის ხათრი,                                  დაუჩოქავს და მშვიდად უთქვამს:                             
    მატებდა ძალას                                          - კმარა, გამჩენო!                   
    და რუსულ ტალახს,                                  მე, აქ მოვკვდები,                 
    გულმოდგინედ ზილავდა ჩექმით;            აქ ყოფილა მიწა საჩემო! -                                         
    სურდა გაევლო ,,გზა-დოლოროსა,”          მხარში შეუდგა მამას თურმე                                 
    როგორც იესო გადიოდა გზას                    რუსი ტყვე ვინმე
    გოლგოთისას,                                            და ვიდრე,
    რადგან სიცოცხლე                                      ფიქრში ჩაძირული,
    ფასობდა ჩირად                                          ელოდა სიკვდილს,
    და ძვირად,                                                წამოაყენა,
    ძვირად უჯდებოდათ                                გაუღიმა,
    ნაბიჯი ტყვეებს;                                        მოხვია ხელი,
    სულით მახიმჯი ლუციფერი,                    ტკბილი სიზმარი   
    ,,იმტვრევდა თითებს,”                              თურმე იყო ისეთი წრფელი,
    ზღაპრებს და მითებს                                  ნაბიჯს - ნაბიჯი ააყოლა,
    არ იღებდა ყურად არავინ                          გასწორდა წელში,
    მუსაიფობდა შიგადაშიგ,                            სითბო გულიდან ამოსული,
    ტყვია-არამი;                                              დასველდა ცრემლში;
    ზღაპრებს და მითებს,                                ასე ატარა ბედისწერამ,
    რა ძალა აქვთ, როცა ომია,                          ორთავე მაშინ,           
    როცა თვლემს მუზა,                                  მამას ახსოვდა სიკვდილამდე                   
    არჩევანიც მხოლოდ ორია;                        ის ძალა,                   
    მორჩა ზღაპარი,                                        მხარში;             
    მორჩა მითი, ,,მოკვდა სიზმარი”              გავიდა წლები, მოიკითხა მარადისობამ,             
    ლოდად ქცეული, გალეული,                    მამა ,,წავიდა,” დაისვენა,           
    მკერდზე მიმჭკნარი,                                  დასრულდა ტანჯვა;                 
    კვლავ ძგერდა გული,                                და, მე ამ ქვეყნად           
    სიცოცხლისთვის რიტმულად                  დამიტოვა,               
    ძგერდა                                                      ამ ამბის,                             
    და ვითომ თვლემდა,                                განსჯა.           
   









კომენტარები ილუსტრაციები რეცენზიები