ჩემი თოვლი ხარ,
ფიფქებივით თავზე მადნები,
ჩემკენ მოდიხარ,
უნებურად ვთოვლიანდები.
თოვლი ზღვა ხდება,
ულურჯესი სიცივე მათბობს,
ალბათ, ახდება სიზმრები და
სიშორეს დათმობ.
შენ ჩემი ზღვა ხარ
და ტალღებად ჩემს გულს ეხვევი,
ვერსად ვერ წახვალ,
სანამ ჩემს სულს არ შეეხები.
შენ ჩემი ცა ხარ
და იმედი სავსე სხივებით,
წასვლა ხარ, ცდა ხარ
ჩემს გონებას რომ ესხივები.
განშორება ხარ ,
მომევლინა რომ უბედობით,
დაშორება ხარ
იმედის და უიმედობის...