ჩემო გაზაფხულო,მე შენს სიფაქიზეს
ყველგან და ყოველთვის თილისმად ვატარებ,
ზეცას შეგადარებ,უწმინდეს ფერებით,
ისე ეფერები ამ ტუჩებს,ამ თვალებს.

მახსოვს,რომ მეც ვგავდი მზიან პეიზაჟებს,
ჩითისკაბიანი,გრძელი ნაწნავებით,
შემდეგ შემოდგომის ქარმა გაგვყარა და
ფიფქებს გავუყევი სადღაც დანანებით.

ჩემო გაზაფხულო,ნუთუ დამესიზმრე,
იქნებ ეს ცხოვრება ცივი ზამთარია?
გულში შემონახულ ფერმკრთალ სურათებზე
ნუშის ყვავილობა მართლაც ზღაპარია.

სიზმრად გამოჰყვება სული შენს ბილიკებს,
ფურცლებს სიფრიფანას,სახლში შემოფრენილს,
ჩემი ფანჯრებიდან შენს თეთრ აივნამდე
ფაქიზ ყვავილებად გზებზე გადმოფენილს.

29.04.2014