თითქოს, არაფერზე უკვე აღარ ვდარდობ,
ფერი შეიცვალეს ჩემმა ოქცნებებმა,
წლები მიდიან და ხდება ნისლისფერი,
ყველა წარსული და ყველა მოგონება.

ვხდები სიგარეტზე უფრო მიჯაჭვული,
სისხლსაც ორგანიზმში, მგონი სპირტი აშრობს,
მალე მოკვდებიო მითხრეს ექიმებმა,
მაგრამ ხომ გითხარით, უკვე აღარ ვდარდობ.

აღარც არაფერი მხიბლავს ძველებურად,
ჩემს წინ ეკარგება სიტყვას თავის ფასი,
გრძნობა გაიცვითა უკვე მიგეჩვიეთ,
გავხდი თქვენნაირი ანდა თქვენი მსგავსი.

მალე, თქვენნაირად ნიღაბს გავიკეთებ,
მერე თქვენნაირად, ვინმეს შევიყვარებ,
ისევ მომინდება სახის გამოჩენა,
მაგრამ, გავჩერდები და თავს შევიკავებ.

ისე შეგერევით ალბათ ვეღარც მიცნობთ,
ვივლი ქუჩაში და ღიმილს მივიხატავ,
წამით გავჩერდები, უკან მოვიხედავ,
ცრემლებს შევიშრობ და წარსულ მივმოვფანტავ.