ნაწარმოებები


გამარჯვებას ვუსურვებთ გმირ უკრაინელ ხალხს რუს აგრესორზე. დიდება უკრაინას !!!     * * *     Сла́ва Украї́ні !!!

ავტორი: ლევან ფხაკაძე
ჟანრი: პოეზია
24 მაისი, 2014


შენ გაზაფხული უფრო გშვენის, შენსავით თბილი.


შენ გაზაფხული უფრო გშვენის, შენსავით თბილი,
იასამნებმაც სუფთა თვალებს ფერი მოსტაცეს,
მოგიხდებოდა ახლა ისევ, რომ გერქვას ცოლი,
ვიდგეთ ტაძარში, თან მომავლის რწმენა მოსჩანდეს.

მოგიხდებოდა გვირგვინი და წმინდა სანთელი,
მსხვილი ბაგიდან დაცდენილი ჩუმი თანხმობა,
თეთრი ფატის ქვეშ ანთებული შენი თვალები...
აგუგუნებულ სამრეკლოზე ზართა გალობა.

გახსოვს? თბილისის თბილ ქუჩებში ბოლო გაზაფხულს
ვპარავდით ღიმილს, ვატარებდით ლექსებში ღამეს,
ახლაც დავუყვეთ, მეტის მოცდა უკვე აღარ მსურს
და მივაკითხოთ კარგად ნაცნობ, მეგობრულ ჭადრებს.

როცა მუცლიდან ფეხს მოგარტყამს ანასტასია,
როცა იგრძნობ, რომ უკვე ორი საზრდოობს შენით,
თეთრი ხელები მე კისერზე მძივად ,,მაცვია'',
ანთებული ვარ გამოუთქმელ ძალით და რწმენით.

გუშინ აწვიმდა ამწვანებულ ახალ გაზაფხულს,
მე ფანჯარაზე ამოუხსნელ ფიგურებს ვწერდი,
ვინ გაამთელებს ჩემს გულს, ბასრი დანით დახაზულს,
როცა ჭადრის ქვეშ მარტო ვარ და ნელ–ნელა ვკვდები.

როცა იმსხვრევა ბროლის მსგავსად ყველა ოცნება,
გამოფხიზლდები, რეალობის არ მინდა აღქმა,
ყოველი დილა რომ იწყება ჭიქა ღვინით და
ბედნიერება ასე უცებ ფანჯრიდან გაქრა.

უკვე მუცლიდან ვეღარ იგრძნობ ხანმოკლე ბიძგებს,
არ ვიცი რატომ შეიცვალე, იქეცი მკვლელად?!
სწორედ ამიტომ ვერაფერი ვერ გაპატიე,
და აღარა ვართ, გაზაფხულო, მე და შენ ერთად.

ამომეშანთა მკვდარ ტუჩებზე სიმწრის ღიმილი,
მაგრამ კვლავ ვამბობ, რომ გაზაფხულს საოცრად ჰგავხარ,
ალბათ, ოდესმე, ჩამოივლი ნაცნობ ჭადართან,
"ჩვენ სამუდამოდ"– წაიკითხავ, მერე კი წახვალ.

კომენტარები ილუსტრაციები რეცენზიები