კადრები, როგორც დომინოს ქვები მიყვა ერთმანეთს.
მხოლოდ ჯონ კეიჯს შეუძლია ერთადერთობა,
მაშინ როდესაც ჩემს ცხოვრებას სჭირდება ფონი -
სივრცის სიჩუმით გაზიარება.
შენით ვარ ავად...
მეტასტაზები თვალებიდან იწყებენ ცოცვას.
ნელ-ნელა ვქრებით, უდაბნოში მირაჟებივით.
გეტყოდი როგორ... თუმც დრო არის იმაზე ცოტა,
თანაც შენ სადღაც გაგვიანდება.
მეტი რა გზა მაქვს?!
თვალებს ვხუჭავ, რომ სხეულში აღარ გამრავლდე
ისევ კეიჯი, ისევ სივრცე, ისევ დო მი რე
სამყაროს მიღმა ვაწყობ კადრებს (როგორც დავიწყე)
ხელის შეხება. და სიჩუმეს არღვევს დომინო -
წაქცეული კადრების გროვა.