ნიკა მე და შენ გზას აცდენილებად გვთვლიან
მე და შენ ნიკა არანორმალურებს ვგავართ...
როცა გაგვიცნობენ იქნება ძალიან გვიან
თან ისე, წვიმები რომ ვეღარ შველიან გვალვას.

გაშინებს სიცოცხლე შეჩვეულ სიკვდილზე მეტად,
თან წუხელ ფანჯარა დატოვე ბოლომდე ღია;
ისე ხარ, თვალებთან ვეღარ უჩერდები ღმერთს და
თან ისე, შენ გვერდით ნაცნობი ღმერთები გღლიან.

(ეს ადრეც იდო, ნიკა წავიდა და ამიტომ მეორედ)