როცა მივხვდი,
რომ ცოდვებისაგან დასაცავად "ცა" არ მკმაროდა,
სქელი "კედელი" შემოვიშენე,
მერე მეორე,
მერე მესამე,
ყველა კარი მყარად ჩავრაზე,
ჰოდა კენტი პესიმისტი
თითქოს ახლა მშვიდად უნდა ვყოფილიყავი,
მაგრამ ფიქრები?
ოჰ ეს ფიქრები!
ლოცვის დროსაც არ მნებდებიან
და არ სკდებიან, როგოც საპნის ბუშტები.