შენ ამბობ, რომ ქალს საადი
გულ-მკერდს უკოცნიდა მხოლოდ,
დამაცადე, უფლის ხათრით,
სწავლა დამაცადე ოღონდ!
რომ ღიღინებ: "ევფრატს მიღმა
ვარდები სჯობს მოკვდავ ასულს",
მდიდარი რომ ვყოფილიყავ
გიმღერებდი ჯერარნახულს.
ავკუწავდი ვარდებს ხელით,
მე ხომ მხოლოდ მისით ვხარობ,
შაგანეზე სანატრელი
არ ენახოს ამ სამყაროს.
ნუ მაწამებ აღთქმის გამო,
მცნების მონა ვერ ვიქნები,
პოეტად რომ დავიბადე
ასე მიტომ ვიკოცნები.

Ты сказала, что Саади
Целовал лишь только в грудь.
Подожди ты, Бога ради,
Обучусь когда-нибудь!
Ты пропела: «За Ефратом
Розы лучше смертных дев».
Если был бы я богатым,
То другой сложил напев.
Я б порезал розы эти,
Ведь одна отрада мне —
Чтобы не было на свете
Лучше милой Шаганэ.
И не мучь меня заветом,
У меня заветов нет.
Коль родился я поэтом,
То целуюсь, как поэт.