,, დააპიპინეო! ძლიერად, ბიძიაო!,,_
ბავშვები შეგროვილან გზაზე.
,, ხომ იცი, ბიძიაო, ეს მთები ვისიაო?!,,
,, ხომ იცი ბიძიაო, მზე და ცა ვისიაო?!,,
_თან ეუბნებიან ასე.
მათი ღიმილები ციცინათელებად
მანქანებს გუნდებად დასდევთ.

გზის პირას,
სახლის პირას
დადგმული აკვნის პირას
დამჯდარა მოხუცი და...

წინაპრის გამოთლილ,
ათასბავშვგამოცვლილ,
ჩუქურთმაჩამოფრცქვნილ,
სამასწელგამოვლილ
ხის აკვანს არწევს.

რომ ისევ ატაატდნენ,
რომ ისევ წამოჩიტდნენ,
რომ ისევ დაიზარდონ...
_მაზეგ_
,, დამიპიპინეო! ძლიერად, ბიძიაო!,,
_ისევ გამოცვივდნენ გზაზე.

თაგვზე კბილნაჩუქრები,
ხოზიკააკრულები,
თმა_ბალახ-ბულახები,
ბოროტისუნახები...

ჯერ კიდევ ომობანა,
ჯერ კიდევ სახლობანა
და უკვე დიდობანა ხვალ-ზეგ...

ბავშვები გამოდიან,
ბავშვები გამორბიან,
ბაღნები მოფრინავენ (მ)თაზე