კრის, ამ ქალაქში ყველას ფეხებზე ჰკიდია,
რომ შენ არ გაქვს ფეხები,
აქ ქუჩები სავსეა მშიერი ბავშვებით,
დაუბანელი ბავშვებით,
ბავშვობაწართმეული ბავშვებით.
ხომ გახსოვს წლები,
ისეთი წლები, შავ-თეთრი სურათებით
რუხი პურითა და ლიმონათის ბოთლებით,
ბედნიერები რომ დავრბოდით ქუჩებში.
ვერ ვიტან ამ აჭრელებულ
დასურათებულ დღევანდელობას.
შენი ხელები ისეთი ფერმკრთალია,
ისეთი შავ-თეთრი ხარ..
კრისტოფერ,
მოდი, ყულფები ჩამოვიცვათ ყელზე
და მერე ფეხებზე დაიკიდებ,
რომ ფეხები არ გაქვს,
რომ არ გჯერა სიტყვების:
"ყველაფერი იქნება კარგად."
რომ უყურებ ადამიანებს და გინდა გაიქცე,
მაგრამ..
კრის, ამ ქალაქში ხომ ყველას ფეხებზე ჰკიდია ეგ..

მოდი,
მხრებით მინდება გატარო..
არაფერი იქნება კარგად..