დედის ალერსი ძვირია,
არ იწონების ოქროთი,
და როგორ მწარედ გვაკლდება,
მათი სითბო და ქოთქოთი.

ტახტზე მთვლემარეს ვუმზერით,
უჩუმრად გაგვთეთრებიან,
ჩვენს ლოდინსა და ღელვაში,
რამდენჯერ დასთენებიათ.

დედის ხმა გვესმის გალობად,
სანთელს დავუნთებთ სამებას,
დროება მისას მოითხოვს,
დიდება კვლავ დაბადებას.