С. Есенин

* * *

Голубая кофта. Синие глаза.
Никакой я правды милой не сказал.

Милая спросила: «Крутит ли метель?
Затопить бы печку, постелить постель».

Я ответил милой: «Нынче с высоты
Кто-то осыпает белые цветы.

Затопи ты печку, постели постель,
У меня на сердце без тебя метель».

***
ცისფერი პერანგი, თვალები ლურჯი,
არ ვუმხელ საწადელს, სატრფოს, მე_ურჩი.

_თუ  ქარბუქია, ამინდის ლოდინში,
ღუმელი დაგვენთო, დაგვეგო ლოგინი?

ვპასუხობ ძვირფასს_მაღლიდან თითქოს
ფითქინა ყვავილებს გვაპნევენ, იყოს,

დაანთე ღუმელი, გაშალე ლოგინი,
ამ გულში უშენოდ ქარბუქი ბოგინებს.