მზის ჩასვლამდე მოვემზადე.
მახსოვს, როგორ ჩამოვიშალე თმა,
როგორ ჩამოვიფერთხე მხრებიდან
ჩამომჭკნარი ფოთლები და
როგორ დავიკრიფე გამჭირვალე მტევნები მუხლებზე -
მე დაველოდე...
და როცა სტუმარმა დაიგვიანა ,
ავხედე ჭერს და ვუთხარი :
"შენ გესმოდა ჩემი ნაბიჯების ექო,
გტკიოდი, როგორც მეასე,
მეასე ცხვარი და
უწყი, ვითარმედ
გვიან მოვდიოდი მე და მწყურვალს
პეშვით გასმევდი ნაგროვებ ცრემლებს,
გვიან მოდიოდი შენ და სუნთქვასავით ვიკავებდი
ალესილ სიტყვებს.
ნუ მაპატიებ!
ოღონდაც კიდევ,
კიდევ ერთხელ,
გათენებამდე..."
და როცა შუბლი ჩამოვადე  გაყინულ ხელებს,
მე აღარ მახსოვს გავჩუმდი თუ გაჩუმდა სახლი.
მე მზის ჩასვლისას გარდავიცვალე.