მარინა ცვეტაევა

***

-წადით, რას ელით! - ხმა ჩამივარდა
და ამაოა სიტყვა ყოველი.
ვიცი, ყველას წინ მარტო ვდგავარ და
არც გამართლება მე არ მომელის.

ვიცი: ამ ბრძოლის შენთან წაგება
ტურფა ლაჩარო, მე არ მერგება,
მაგრამ, ყმაწვილო, რა გაგეგება!
მბრძანებლობა მსურს, ფიქრობ ეგება.

და არც თქვენ გამო არ უღირს დავა
ლექსს წარჩინებულს, არც ევალება.
ნება თქვენია, უჭვრიტეთ მრავალს
მათი გულისთვის ჩემი თვალები

არც შეამჩნიოთ, არ დაგაბრმაოთ
ცეცხლმა, ჩემს ძალებს არ დაემონოთ...
მარადისობას შერთე ამაოდ
დაბუდებული ჩემში დემონი.

მაგრამ გახსოვდეთ, რომ გელოდებათ
დღე განკითხვისა, როგორც ისარი
მომსრავი, ოდეს აელვარდება
თავზემოთ ფრთენი მის ცეცხლისანი.

(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)

Марина Цветаева

***

Идите же! - Мой голос нем
И тщетны все слова.
Я знаю, что ни перед кем
Не буду я права.

Я знаю: в этой битве пасть
Не мне, прелестный трус!
Но, милый юноша, за власть
Я в мире не борюсь.

И не оспаривает Вас
Высокородный стих.
Вы можете - из-за других -
Моих не видеть глаз,

Не слепнуть на моем огне,
Моих не чуять сил...
Какого демона во мне
Ты в вечность упустил!

Но помните, что будет суд,
Разящий, как стрела,
Когда над головой блеснут
Два пламенных крыла.