ჩემი პოეზია რითმიდან  გაიქცა
და იქცა პროზად,
რადგანაც  დოზა სიყვარულის
(რომელიც მაჩუქეს),
არ მეყო...

მიზანი არა მაქვს.
არ  მაგონდება  სიმბოლისტი  პოეტების  ფერადი ლექსები.
არც  რომანტიკოსებს  დავესესხები.
დილამდე  დროა,
მე  მთვარი ვიყავი  გუშინ.
მგონია,სულში მიფათურებენ ხელებს,
სულში!
სულ შენ დამდევ,ხან...
რამდენხანს ვიფრინოთ  ცაში  მე და შენ,ჰა?
გატეხილი  კოკიდან  დაღვრილი წყალივით მიიკლაკნება სევდიანი მუსიკის  ჰანგი.
ამ  შუაღამეს შენი დაღლილი თვალების  ყურება  მომინდა.

მე ახლა ვეძებ  სიტყვებს,რომლებიც  მებნევა.
მეახლა მუზა.
ღამე  დამუნჯდა,გაიყურსა
და ვწერ ათასგვარ  სისულელეს,
ეს შენ  ხარ,
შენ  ხარ შემოქმედი ჩემი სულელური  ქმედებების!