გავუფერულდი...
გადასასვლელის მოთეთრო ზოლზე. 
რეკლამებით აჭრელებული ვიტრინების წინ,
უფრო სწრაფად,
ვიდრე შუქნიშნის წითელ ნათებას ყვითელი ფერი ჩაანაცვლებდა...
მომეჩვენა,
რომ მწვანე ფოთლებით ზღვარდადებული ცის ლურჯი ზოლი
ასფალტივით იკლაკნებოდა..
ვიდრე ვიტყოდი:__წითელი მეთქი!
ჩემს მაგიერ იყვირა სისხლმა...
მაინც ეს ჯობდა,
შვილის საფლავზე აფეთქებას,  ასე შავად,  ასე მუხანათურად...