რომ მთაწმინდაზე ახვიდე რიდით,
თუნდაც ცოტათი შენამთრალევი,
დაჯდე, იფიქრო... -ცოდვაა დიდი
და იმსახურებ დარხრას თვალების!..

რომ კარს მომდგარნი მეგობრად სთვალო,
რომ ლხინში უცებ დარდი გეწვიოს,
რომ ყალბ ცხოვრებას არ ენაცვალო
და მოლოდინით ჭვრეტდე ზეციონს...

ვინ გაპატიებს, გაფიცებ ძმობას,
შე საცოდავო, ცამდეც მართალო,
პოეტი რომ ხარ, ისიც გეყოფა,
სიცოცხლე ტანჯვით უნდა ატარო!..

ვინ გაპატიებს, გიყვარდეს ისე,
არ ჰყვარებია როგორც არავის,
თუ დაიბადე პოეტის ჯიშზე,
შენთვის საშველი ქვეყნად არ არის!..