აღარ ვწერ უკვე არაფერს
ვეღარ  ვწერ დიდი  ხანია
სიტყვები ავკიდე თასმაზე
მერე  ხარიხაზე გავკიდე
შრებიან...

ოთახში , ყინვა და სიცივე
კედელზე მიხატავს  ბავშვობის სახეებს...
უფუნჯოდ მხატვრობა ვიწამე
და  მოგონებები  ხელში მა-
დნებიან

გულს სველი ტკივილი რაც ჰქონდა
როგორ    მინდოდა რომ  გამეშრო
ცხოვრება  ცრემლისგან დამეწდო,
არადა,  თურმე იმ სამყაროში
მელიან.

ზღვის მარგალიტები ჭიოტა
სიყვარულს გულზე რომ  ავკიდე,
(მერე ჩემი გულიც ავკიდე)
და ტვირთით  წელში რომ გავწყვიტე
ემძიმა....


აღარ ვწერ უკვე არაფერს,
ვეღარ  ვწერ დიდი  ხანია
სიტყვები ავკიდე თასმაზე
და ხის  ხარიხაზე გავკიდე
შრებიან...