ოქროსფერი ფოთოლცვენა
მოვარდისფრო გუბურაზე_
ვით პეპლების ნაზი გუნდი
ვარსკვლავისკენ მოფარფატე...
სიყვარულით მოვარაყდა
გული_ეს დღე შემიყვარდა.
განუძარცვავს შლეგ ქარს არყი,
ამ საღამოს, უკვე მხრამდე.
სულშიც შორეთივით გრილა,
ლურჯი მწუხრი_ვით ცხვრის ფარა,
გაიჟღერებს ეჟვანი და
ჩაჩუმდება ბაღის კართან.
ადრე ასე მოწიწებით
არ ვუსმენდი მე ჩემს სხეულს,
ახლა ვფიქრობ: რა იქნება,
შემძლებოდა, როგორც ტირიფს,
წყალთა ვარდისფეროვნებას
შევრეოდი შლეიფივით.
კარგი იქნებოდა, ალბათ,
ვიწვე ზვინზე, ვიღიმოდე,
გაბადრული მთვარესავით,
ვღეჭდე თივის მზიან ღერებს.

სად ხარ, სად გეძებო ნეტავ,
ჩემო ჩუმო სიხარულო,
გიყვარდეს და არა გსურდეს,
ეს შენ შეგიძლია მხოლოდ.

Закружилась листва золотая
В розоватой воде на пруду,
Словно бабочек легкая стая
С замираньем летит на звезду.

Я сегодня влюблен в этот вечер,
Близок сердцу желтеющий дол.
Отрок-ветер по самые плечи
Заголил на березке подол.

И в душе и в долине прохлада,
Синий сумрак как стадо овец,
За калиткою смолкшего сада
Прозвенит и замрет бубенец.

Я еще никогда бережливо
Так не слушал разумную плоть,
Хорошо бы, как ветками ива,
Опрокинуться в розовость вод.

Хорошо бы, на стог улыбаясь,
Мордой месяца сено жевать...
Где ты, где, моя тихая радость,
Все любя, ничего не желать?