შენ ალბათ გინდა, რომ ვიყოთ ერთად,
რომ ზღვის ტალღებთან ვარსკვლავებს ვთვლიდეთ.
შენ გინდა ახლა, რომ გერქვას დედა–
ცისფერთვალება გოგონას ვზრდიდეთ.

მე მინდა ახლა, რომ იყო ჩემთან,
ჩემი თითებით ალერსი თმების
და მორცხვი ცეკვა მთვარესთან ახლოს,
წელზე მოხვევა მთრთოლვალე ხელის.

ჩვენ გვინდა ახლა, რომ ვიყოთ სადღაც,
უმისამართოდ ვტკეპნიდეთ ბილიკს,
და გვაგონებდეს მდორე ტბაც შავ ზღვას
და გვაგონებდეს გასროლაც– სიცილს.

გავშლი ხელებს და ვხვდები, რომ ქრები,
ვით გაზაფხულზე ნარჩენი თოვლი,
ვით შემოდგომის ხმელი ფოთოლი
ან მოღალატე, თავნება ცოლი.

შენ ვიცი, გინდა, რომ იყო ახლოს
და ყოველ დილით მკადრებდე სალამს,
მიაბიჯებდე ჩემს სახლთან ახლოს,
იშლიდე ჩემს წინ ოქროსფერ დალალს.

იცი, რომ გხედავ არ ვიმჩნევ თითქოს,
იცი, რომ მიყვარს თვალთვალი შენი,
მივდივარ ფსკერზე, შენს სულთან ახლოს,
შენარცხებული სალ კლდეზე გემი.

და ეს კლდეც, შენებრ ამაყად მდგარი
და ეს კლდეც, შენებრ ჯიუტი თითქოს,
იღებს და იღებსშელეწილ გემებს
და მაინც,ახალ სიყვარულს ითხოვს.