მაგრად დავიღალე ჯერ ამ სამსახურის,
მერე კლიენტების-ხალხის გადამკიდე,
და რაც მქონდა ადრე მიზნად დასახული,
ვეღარ შევისრულე.ხელებს აღარ ვკიდებ

ჩემი დამსხვრეული თეთრი ოცნებების
გზაზე მიმობნეულ მცირე ნაწილაკებს.
მაღიზიანებენ ეს ცრუ მლოცველები,
ქყვეყნის საჭე მიაქვთ ხევში ლაწირაკებს.

მაგრად დავიღალე, მაგრად, უაღრესად
ვაი–ქართველების ყოფით -მარიაჟით;
და ვარ ახლა უფრო მეტად უარესად,
ვიდრე შეპყრობილი ჩიტი გალიაში.

მაგრად ამეკიდა მელანქოლიური,
უშნო,უფრო სწორად-ქალის ხასიათი.
გვიან შეიშლება ყველა ფულიანი,
მე კი სიღარიბით ვგიჟობ ასე ადრე.

მაგრად მენანება,მაგრად დამკილული,
ჩემი წაბლის სახლი სოფელ მუხურაში.
ისიც, რომ თბილისი გახდა ცხრაკლიტული,
ვცხოვრობთ ცოდვა–მადლის ამ დიდ ხუხულაში.

მაგრად მენანება ჯარში წასულები,
რადგან ამერიკის ზანგი სენატორის
ხუშტურს, ვერც იგებენ, ისე ასრულებენ.
როგორც თევზი,დათვის პირში შეგვატოვეს.

მაგრად მენანება ახლა საქართველო,
ნეტავ, ღმერთი ვიყო, დღეში რამდენიმე
სურვილს ჩავბერო და ისე გავამთელო,
საზღვრებს მიღმა რომ არ გადამარბენინა...

ღმერთო,დავიღალე...