| ავტორი: ტენდი ჟანრი: პროზა 15 იანვარი, 2016 |
ვენახისაკენ მიმავალ საურმე გზაზე სამნი მიდიოდნენ: ღრმად მოხუცებული, მაგრამ წელში გამართული დედაკაცი, ხუთი–ექვსი წლის გამხდარი, ხვეულთმებიანი გოგო და ბატკანი. შემეძლო მეთქვა, გზაზე ორნი მიდიოდნენ და ბატკანი მიჰყავდათ-მეთქი, მაგრამ არასწორი იქნებოდა, ვინაიდან ყველაფერი პირიქით იყო: ბატკანი წინ მიდიოდა, დედაკაცი და ბავშვი კი უკან მიჰყვებოდნენ. ბატკანს ყელზე თოკი ჰქონდა გამობმული, რომლის მეორე ბოლოც ბავშვს ეჭირა ხელში. სიტყვა „ეჭირა“ პირობითი სიტყვაა, რადგან, ბატკანს დაჭერა სულაც არ სჭირდებოდა, თანაბარი სიარულით უსწრებდა წინ ისე, თოკი მუდმივად დაჭიმული იყო. გაქცევა რომ სდომებოდა, სულ ადვილად გაიქცეოდა და ვერც გოგო გააჩერებდა თოკით - პატარა გოგო იყო. ვენახისაკენ მიმავლებს გზაზე უამრავი ნაცნობი თუ უცნობი ხვდებოდათ. ყველას ესალმებოდნენ, ზოგს კიდეც გამოელაპარაკებოდნენ ხოლმე, ზოგს რაღაცას ულოცავდნენ, ზოგს უსამძიმრებდნენ, ზოგს ამბავს გამოჰკითხავდნენ და უსმენდნენ. ამათაც ეკითხებოდნენ ხანდახან და ამათაც უსმენდნენ. გრძელი გზა ჰქონდათ გამოვლილი, ამ გრძელ გზაზე საამბობელს რა გამოლევდა?! საამბობელი იყო. ხანდახან გზაჯვარედინზე გადიოდნენ, ბევრი გზაჯვარედინი ხვდებოდათ და როგორც ზღაპრებში, ყველგან დიდი ქვა იდო წარწერით: „მარცხნივ წახვალ... მარჯვნივ წახვალ... პირდაპირ წახვალ...“ უკან დასახევზე, რატომღაც, არასდროს არაფერი ეწერა, უკან დასახევი არ იყო. აქ კი მოხუცი ქალი ყოველთვის ბავშვს აძლევდა არჩევანის საშუალებას. გოგო ხან მარცხნივ გაიქცეოდა ბატკნიანად, ხან - მარჯვნივ, ყველგან უამრავი საშინელება ხვდებოდა და ცოტა კარგი. მოხუცი ქალი კი ელოდა. მერე ისევ ქალთან მობრუნდებოდა და საითაც ბატკანი გაიწევდა, იქით მიჰყვებოდნენ. ერთ ქვაზე ეწერა „მადლი ჰქენი, ქვაზე დადე, გაივლი და წინ დაგხვდებაო“. ბავშვმა სულ ჩამარცვლით წაიკითხა ეს წარწერა. „არაო“, დედაკაცმა, „ეგ ძუნწი კაცი ანუგეშებს თავს, თუკი გასცემ, ნუ გეშინია დაკლებისა, გაივლი და ისევ წინ დაგხვდებაო. ადამიანმა მადლი უნდა ჰქნა, ქვაზე დადო და გაიაროო, არ უნდა დაელოდო. შენი გაკეთებული მადლი ან წინ დაგხვდება და ან უკნიდან დაგეწევა, თუ არა და, მაგას რა სჯობია, ღმერთის მადლიაო ეგა, თუ არ დაგხვდება. ეგრეაო დაწერილი!“ ხანდახან ჩერდებოდნენ კიდეც, ისვენებდნენ. ვიღაც ხილს მიაწვდიდა, ან ქალი მაყვალს უკრეფდა ბავშვს, ან ბატკნისთვის სატაცურს ეძებდნენ... გრძელი გზა იყო ვენახამდე. . . . გახსოვს, პროვინციული ქალაქის პატარა სახლის ულამაზეს ეზოში გატარებული ზაფხულის არდადაგები პოეზიის საღამოები ამ ეზოში, ამ სახლის აივანზე ბიძაშენის თანაკურსელების დადგმული „ჰამლეტი“. ისიც გახსოვს, როცა ჯერ კიდევ ძალიან პატარა იყავი, როგორ ეძახდა დეიდა პოლი ტომს: „ტოომ! ტოომ! – უცნაურია, სად გაქრა ეს ბიჭი! ტომ, სად ხარ?~ იმ სახლის ბაღი ედემის ბაღად დაგრჩა ხსოვნაში. გახსოვს, ალუბლებისკენ გამავალი ბილიკის ორივე მხარეს ზამბახები იყო ჩამწკრივებული: ლურჯი, თეთრი, ლურჯი, თეთრი, ლურჯი, თეთრი... მსხლის ძირში ფურისულები და ყოჩივარდები ყვაოდნენ. ვარდების ღობე ჰქონდა ეზოს. ბებერ თუთას ქარმა ტოტი ჩამოახლიჩა და პაპაშენმა თუთა კი არ მოჭრა, ჩამონახლეჩისაგან გაჩენილ ფუღუროში მიწა ჩაყარა და ყვავილები ჩარგო, აი, ისეთი, ადრე გაზაფხულიდან დეკემბრამდე რომ ჰყვავიან. გაზაფხულობით სახლთან ახლოს დარგული იასამანი ღია ფანჯარაში ტოტებს შემოჰყოფდა და ოთახი იასამნის სუნით ივსებოდა. პაპაშენმა არც იმ იასამანს ჩამოაჭრა ის „ცნობისმოყვარე“ ტოტი: „იყოს, ვის რას უშლისო?!“ და ისიც იყო. გიყურებდი, ქლიავის ძირში, პატარა სკამზე წამომჯდარი, როგორი სიამოვნებით უსმენდი დეიდების სიმღერას. „რა დამავიწყებს თაფლისფერ თვალებს, რამ დამავიწყოს ის ალუბლები...“ გიტარას წითელი ატლასის ბაბათა ეკეთა და გეგონა, ის ატლასის ბაბთაც მღეროდა. ქალაქის ერთოთახიანი სივიწროვე, უმკაცრესი მამა, ულამაზესი დედა და ბიჭი, მოპირდაპირე შენობის კუთხიდან რომ გითვალთვალებდა ცნობისმოყვარე თვალებით, ენაჩავარდნილი და დაბნეული, რომელსაც დაბადებიდან იცნობდი და რომლის ხმაც, თითქმის, არ გაგეგონა... მერე მთელი ცხოვრება იმ გამოხედვას ეძებდი... ბიჭს კი არა, იმნაირ გამოხედვას, იმნაირ ცნობისმოყვარეობას, იმნაირ ჩუმ აღტაცებას და ვერ ნახე; იმ ვენახისაკენ მიმავალ საურმე გზაზე გამდგარების სიმშვიდე გინდოდა და არ იყო; ის ცნობისმოყვარე იასამანი გენატრებოდა და გაგიყიდეს იმ ზამბახებთან, იმ ალუბლის ბაღთან და შენს ბავშვობასთან ერთად. გული დაგწყდა, მაგრამ მერე უკვე იმდენ რამეზე დაგწყდა გული, მაგ ყველაფერს იშვიათადღა იხსენებდი... მაგრამ იხსენებდი... ხშირად გაგონდებოდა, შენი პირველი ზიარება ადრეულ ბავშვობაში და იმ ზიარებაზე მღვდლის ქადაგებაში დაჭერილი ფრაზა ფსალმუნიდან: - „რაც მოგივა დავითაო, ყველა შენი თავითაო“. მართალი გამოდგა დავითი, რაც მოგივიდა, ყველაფერი შენი თავით მოგივიდა, ბრალს ვერავის დასდებ! როცა გაიზარდე... უფრო სწორედ, როცა წლები მოგემატა, თორემ შენ რა გაგზრდიდა, ისევ ის მეზღაპრე დარჩი და სასწაულების გჯეროდა... როცა წლები მოგემატა, ჭეშმარიტი ჯოჯოხეთი ნახე: სამოქალაქო ომი და რუსეთთან ომი; შიმშილი და უიმედობა; სიკვდილები და თვითმკვლელობები; უმადურობა და ღალატი; ემიგრაცია და სასოწარკვეთილებამდე მისული ნოსტალგია. გითანაგრძნობდი, სულ გინდოდა, იმ ბავშვს დასწეოდი, მოხუც ქალთან და ბატკანთან ერთად რომ მიდიოდა ვენახისაკენ საურმე გზაზე. გინდოდა, იმ ბავშვისთვის თვალებში ჩაგეხედა. გეგონა, ის იმედი და სიმშვიდე, შენ რომ დაკარგე, იმ ბავშის თვალებში იყო. გინდოდა, ის ერთიმეორის ნდობა გესწავლათ ორივეს... სამივეს რომ ჰქონდა... ვერ ისწავლე, ვერც დაეწიე! თითქოს ხანდახან უახლოვდებოდი, მაგრამ უცბად ისე შორს აღმოჩნდებოდნენ, თვალს ძლივს აწვდენდი. გიყურებდი და მაინტერესებდა, სადამდე ივლიდი, როდემდე შეგეძლო იმ ქალს და ბავშვს გამოჰკიდებოდი. ისიც მინდოდა დამენახა, გადარჩებოდი თუ არა ფიზიკურად და მორალურად.
ან შეიძლება კი გადარჩენა, როცა ცუდი ასე ბევრია და კარგი ასე ცოტა?!
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
17. კარგად იკითხება. დავსევდიანდი კარგად იკითხება. დავსევდიანდი
16. მომეწონა. სასიამოვნოდ იკითხება. დასაწყისი ორიგინალურია, კარგია. მომეწონა. სასიამოვნოდ იკითხება. დასაწყისი ორიგინალურია, კარგია.
15. საბა მიმზადებდა ბრინჯს ჩინური რეცეპტით. :) საბა მიმზადებდა ბრინჯს ჩინური რეცეპტით. :)
14.
მთავარი არის უმარილო დიეტა, რომ სხეულში სეროზულმა სითხემ თავისუფლად იმოძრაოს, არ დაგისივდეთ ფეხები ხელები, არ აგტივდეთ თავი. სისხლძარღვებმა მოქნილობა უნდა შეინარჩუნონ, არ უნდა გახევდნენ, სისხლის დაწოლას უნდა გაუძლონ, აუცილებელია ფეხით სეირნობა, ჯონიკასთან ერთად - მიუხედავად ამინდისა.
სტაფილო შეკაზმეთ კორეულად, უგემრიელესია, წიწიბურას კატლეტები ბრწყინვალეა, ბრინჯი , -ჩინური რეცეპტით მომზადებული სრული საოცრებაა. ქათმის ფილე ინდური კარით და კურკუმით სრულ აღმაფრენას გაგრძნობინებთ. მარილი უნდა შეცვალოთ ნივრით და იმბირით /ჯანჯაფილით/ და მენიუ გადაახალისოთ. სალათები და ა.შ. :) უბრალოდ, შეიყვარეთ საკუთარი თავი. :)
მთავარი არის უმარილო დიეტა, რომ სხეულში სეროზულმა სითხემ თავისუფლად იმოძრაოს, არ დაგისივდეთ ფეხები ხელები, არ აგტივდეთ თავი. სისხლძარღვებმა მოქნილობა უნდა შეინარჩუნონ, არ უნდა გახევდნენ, სისხლის დაწოლას უნდა გაუძლონ, აუცილებელია ფეხით სეირნობა, ჯონიკასთან ერთად - მიუხედავად ამინდისა.
სტაფილო შეკაზმეთ კორეულად, უგემრიელესია, წიწიბურას კატლეტები ბრწყინვალეა, ბრინჯი , -ჩინური რეცეპტით მომზადებული სრული საოცრებაა. ქათმის ფილე ინდური კარით და კურკუმით სრულ აღმაფრენას გაგრძნობინებთ. მარილი უნდა შეცვალოთ ნივრით და იმბირით /ჯანჯაფილით/ და მენიუ გადაახალისოთ. სალათები და ა.შ. :) უბრალოდ, შეიყვარეთ საკუთარი თავი. :)
13. ოი, ნეფერტარ, ორიოდე თვე ვახრამუნე სტაფილო, ვხარშე წიწიბურა, ბრინჯი, ქატმის ფილე და საშვილიშვილოდ შემძულდა ეგ ყველაფერი :)) ოი, ნეფერტარ, ორიოდე თვე ვახრამუნე სტაფილო, ვხარშე წიწიბურა, ბრინჯი, ქატმის ფილე და საშვილიშვილოდ შემძულდა ეგ ყველაფერი :))
12.
გინდათ კი დიეტები, ეგ გინდათ კი... აუცილებელია საციცხლოდ. განსაკუთრებით წიწიბურასთან მეგობრობაა საჭირო. :)
გინდათ კი დიეტები, ეგ გინდათ კი... აუცილებელია საციცხლოდ. განსაკუთრებით წიწიბურასთან მეგობრობაა საჭირო. :)
11. ექიმების რჩევები კი ნამდვილად მინდა, მაგრამ დიეტებიოოო. დოეტები კიდევ ნიშნავს, მაგით უნდა "ვიცხოვრო", ანუ რომელ საათზე რა ვჭამო...ეგ მინდა ახლა მე?! :))) ექიმების რჩევები კი ნამდვილად მინდა, მაგრამ დიეტებიოოო. დოეტები კიდევ ნიშნავს, მაგით უნდა "ვიცხოვრო", ანუ რომელ საათზე რა ვჭამო...ეგ მინდა ახლა მე?! :)))
10.
რა გითხრათ, თბილისელი ჰიპერტონიკები თითქოს კარგად გრძნობენ თავს, მოდით გორელების ამბავი ვიკითხოთ,
მფრინავ ჰოლანდიელს ეცოდინება ეგ კარგად.
ექიმო, რომ ჩაჩერებიხარ მაგ ”შავ წიგნაკს” მობრძანდი ერთი აქ და ურჩიე ტენდის რამე...
რა გითხრათ, თბილისელი ჰიპერტონიკები თითქოს კარგად გრძნობენ თავს, მოდით გორელების ამბავი ვიკითხოთ,
მფრინავ ჰოლანდიელს ეცოდინება ეგ კარგად.
ექიმო, რომ ჩაჩერებიხარ მაგ ”შავ წიგნაკს” მობრძანდი ერთი აქ და ურჩიე ტენდის რამე...
9. ნეფერტარ, სამი დღეა "გიპერტონიკები" სულს ვღაფავთ. :)))) მასე ვზივარ კომპიუტერთან და ოთახის განათებაც კარგი მაქვს, მაგრამ წამლებიც კი არ მშველის სამი დღეა, წნევა ვერ დავარეგულირე. :) ყავასაც არ ვსვამ გარდა დილისა.
მე მგონი "ფინიშია" :))) ნეფერტარ, სამი დღეა "გიპერტონიკები" სულს ვღაფავთ. :)))) მასე ვზივარ კომპიუტერთან და ოთახის განათებაც კარგი მაქვს, მაგრამ წამლებიც კი არ მშველის სამი დღეა, წნევა ვერ დავარეგულირე. :) ყავასაც არ ვსვამ გარდა დილისა.
მე მგონი "ფინიშია" :)))
8. რა გითხრა, ნეფერტარ, აბა? ასე მიწერია წიგნში და შეიძლება, სხვანაირად უნდა იყოს. :) რა გითხრა, ნეფერტარ, აბა? ასე მიწერია წიგნში და შეიძლება, სხვანაირად უნდა იყოს. :)
7. ჰო, რა თქმა უნდა მაინტერესებს ეპილოგი, მოცდა მომიწევს...
წნევას რაც შეეხება, მგონია რომ კომპიუტერის ეკრანის განათება არასწორად გაქვთ დაყენებული, ზედმეტად კაშკაშა იქნება, ან პირიქით ზედმეტად ჩაბნელებული. წნევამ რომ არ აგიწიოთ თვალების გადაძაბვის გამო, მონიტორზე ფურცელი უნდა გახადოთ ლურჯი, ხოლო ასო-ნიშნები თეთრი. თვალი მაშინვე დაისვენებს, აღარ დაიძაბება და არც წნევა აგიწევთ. ეს დადგენილია თეორიით და პრაქტიკით. ეკრანის განათება უნდა უთანაბრდებოდეს ოთახის განათებას. მონიტორი მკლავის სიგრძით უნდა იყოს დაშორებული თვალებიდან.
დაწვრილებითი ინსტრუქცია იხილეთ აქ: http://urakparaki.com/?m=4&ID=78661
ჰო, რა თქმა უნდა მაინტერესებს ეპილოგი, მოცდა მომიწევს...
წნევას რაც შეეხება, მგონია რომ კომპიუტერის ეკრანის განათება არასწორად გაქვთ დაყენებული, ზედმეტად კაშკაშა იქნება, ან პირიქით ზედმეტად ჩაბნელებული. წნევამ რომ არ აგიწიოთ თვალების გადაძაბვის გამო, მონიტორზე ფურცელი უნდა გახადოთ ლურჯი, ხოლო ასო-ნიშნები თეთრი. თვალი მაშინვე დაისვენებს, აღარ დაიძაბება და არც წნევა აგიწევთ. ეს დადგენილია თეორიით და პრაქტიკით. ეკრანის განათება უნდა უთანაბრდებოდეს ოთახის განათებას. მონიტორი მკლავის სიგრძით უნდა იყოს დაშორებული თვალებიდან.
დაწვრილებითი ინსტრუქცია იხილეთ აქ: http://urakparaki.com/?m=4&ID=78661
6. კიდევ ვფიქრობ ამაზე,,,
გადარჩებოდი თუ არა ფიზიკურად და მორალურად.> გადარჩებოდი თუ არა ფიზიკურად, ზნეობრივად... ????
კიდევ ვფიქრობ ამაზე,,,
გადარჩებოდი თუ არა ფიზიკურად და მორალურად.> გადარჩებოდი თუ არა ფიზიკურად, ზნეობრივად... ????
5. კონვერტები რომ "აფრიალდა" წერილებში, ჩამოვთვალე, ვისი კომენტარებიც იქნებოდა. მადლობა ყველას. :)
ნეფერტარ, მე იმ გვერდზე ვეღარ გიპასუხე, 25 ქულას მთხოვდა. - შენ უკვე ხარ პროზაიკოსი (პირველი თავიდანვე) და ძალიან კარგი პროზაიკოსი. :) მე კიდევ ვარ წნევიანი პროზაიკოსი და დიდხანს ვერ ვრჩები კომპიუტერთან. :)
მე სხვა პასუხი მაქვს ამ კითხვაზე, ნეფერტარო. ეს "ავტობიოგრაფია" წიგნში "პროლოგია" და პასუხი - "ეპილოგი". :) კონვერტები რომ "აფრიალდა" წერილებში, ჩამოვთვალე, ვისი კომენტარებიც იქნებოდა. მადლობა ყველას. :)
ნეფერტარ, მე იმ გვერდზე ვეღარ გიპასუხე, 25 ქულას მთხოვდა. - შენ უკვე ხარ პროზაიკოსი (პირველი თავიდანვე) და ძალიან კარგი პროზაიკოსი. :) მე კიდევ ვარ წნევიანი პროზაიკოსი და დიდხანს ვერ ვრჩები კომპიუტერთან. :)
მე სხვა პასუხი მაქვს ამ კითხვაზე, ნეფერტარო. ეს "ავტობიოგრაფია" წიგნში "პროლოგია" და პასუხი - "ეპილოგი". :)
4. ლირიკულ-სევდიან - ფილოსოფიური ბიოგრაფიაა, ორიგინალურ სტილში გადმოცემული.
ლირიკულ-სევდიან - ფილოსოფიური ბიოგრაფიაა, ორიგინალურ სტილში გადმოცემული.
3. გადარჩებოდი თუ არა ფიზიკურად და მორალურად. > გადარჩებოდი თუ არა სულით, სხეულით...
გამახსენდა გზაჯვარედინების ეპიზოდზე არზნევ მუსკიას და ნანო თავყელიშვილის საუბარი სიკეთეზე და ბოროტებაზე.
ან შეიძლება კი გადარჩენა, როცა ცუდი ასე ბევრია და კარგი ასე ცოტა?! - კარგი კითხვაა. პასუხიც აქვს:
როცა კარგს ეკალი მორევია და იხრჩობა, მიხვალ ეკალს გააცლი, გაძლიერდება და გამრავლდება. იმ მოთხრილ ეკალს ცუდს რომ მისცხებ და ამოძირკვავ, მმარგლავიც გადარჩება და ყველა ვინც მას მიბაძავს. დათა თუთაშხიას თემაა ეგ, მაგრამ... ”ამის უფლება მხოლოდ მესიებს აქვთ მხოლოდ მესიებს! ისიც მაშინ, თუ საამისოდ ვითარება არის მომწიფებული . ”
“მელთა ხვრელი უჩნს და მფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქვს, სადა თავი მიიდრიკოს!” - ლუკა, ცხრა, ორმოცდათვრამეტი.
რა თქმა უნდა 5 ქულა ავტობიოგრაფიის ყველა პერსონაჟს.
გადარჩებოდი თუ არა ფიზიკურად და მორალურად. > გადარჩებოდი თუ არა სულით, სხეულით...
გამახსენდა გზაჯვარედინების ეპიზოდზე არზნევ მუსკიას და ნანო თავყელიშვილის საუბარი სიკეთეზე და ბოროტებაზე.
ან შეიძლება კი გადარჩენა, როცა ცუდი ასე ბევრია და კარგი ასე ცოტა?! - კარგი კითხვაა. პასუხიც აქვს:
როცა კარგს ეკალი მორევია და იხრჩობა, მიხვალ ეკალს გააცლი, გაძლიერდება და გამრავლდება. იმ მოთხრილ ეკალს ცუდს რომ მისცხებ და ამოძირკვავ, მმარგლავიც გადარჩება და ყველა ვინც მას მიბაძავს. დათა თუთაშხიას თემაა ეგ, მაგრამ... ”ამის უფლება მხოლოდ მესიებს აქვთ მხოლოდ მესიებს! ისიც მაშინ, თუ საამისოდ ვითარება არის მომწიფებული . ”
“მელთა ხვრელი უჩნს და მფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქვს, სადა თავი მიიდრიკოს!” - ლუკა, ცხრა, ორმოცდათვრამეტი.
რა თქმა უნდა 5 ქულა ავტობიოგრაფიის ყველა პერსონაჟს.
2. ცხოვრების ფრაგმენტებისგან პაზლივით აწყობილი ავტობიოგრაფია, - ლამაზი სურათი გამოვიდა.
ამ ბოლო დროს რამდენჯერმე წავიკითხე, რომ "რაც მოგივა დავითაო", აქ "დავითა" საკუთარი სახელი კი არა, დავა, ჩხუბი, კამათი ყოფილა თურმე.
სათაურში "სმაილი" გეკადრება, ტენდი? ;)
ცხოვრების ფრაგმენტებისგან პაზლივით აწყობილი ავტობიოგრაფია, - ლამაზი სურათი გამოვიდა.
ამ ბოლო დროს რამდენჯერმე წავიკითხე, რომ "რაც მოგივა დავითაო", აქ "დავითა" საკუთარი სახელი კი არა, დავა, ჩხუბი, კამათი ყოფილა თურმე.
სათაურში "სმაილი" გეკადრება, ტენდი? ;)
1. ესეც "ავტობიოგრაფია" :) ესეც "ავტობიოგრაფია" :)
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|