სიყვარული განშორებაზე ძლიერია, მაგრამ განშორება სიყვარულზე ხანგრძლივია.
                                                                                          ი. ბროდსკი

რაც შენ წახვედი შვიდი თოვლი გადაიტანა
ბათუმმა და მეც ლექსის წერა ამომეჩემა,
დღეს ჩავუარე ჩემო კახა, სახლს საიდანაც, -
ქრიზანთემები გამოჰქონდა კაბით ჩეჩენ ქალს,

ჩვენ მივყვებოდით ქუჩა-ქუჩა, ეზო ეზო და
ვტკბებოდით მისი სილამაზით... მახსოვს ასევე
იმ პირტიტველა ჯარისკაცს რომ ჩუმად ხვდებოდა,
ორ თვის შემდეგ გალიდან რომ ჩამოასვენეს

და მაშინ მივხვდით თუ რა იყო ომი, სიკვდილი
და მაშინ დავრჩით მარტოდ-მარტო მრავალ ნიღაბთან
და ის წავიდა ქალაქიდან სწორედ იმ დილით,
როდესაც მისი სიყვარული ჩვენ შეგვიყვარდა

და გამახსენდა სიყვარულშიც როგორ მოგვბაძეს,
როგორ გვეძახდნენ ძმადნაფიცებს, ძმობაუკვდავებს!...

(წეღან კი მტვერი, დადებული - მეგობრობაზე,
შენს ფოტოებთან ჭიქა ღვინით მოვასუფთავე)

ვიგონებ როგორ ვიზრდებოდით ფრანტად, დენდებად,
როგორ ვეტფროდით ჭკვიან ქალებს, ლაღებს, გამომწვევს...
დღეს იმ კაცს ვგავარ არავის რომ არ ახსენდება,
თუმც ყოველ დილით საფოსტო ყუთს მაინც ამოწმებს.

მე შევიცვალე! დაჟინებით, გაუბედავად!
და აღარ მიკვირს დამიჯერე რაც კი მიკვირდა,
ბოლო წუთამდე ფაქტია რომ ყველა ერთად ვართ,
ბოლოს კი მაინც მარტო ვრჩებით თურმე სიკვდილთან...

რაც შენ წახვედი შვიდი თოვლი გადაიტანა
ბათუმმა და მეც ლექსის წერა ამომეჩემა,
დღეს ჩავუარე ჩემო კახა, სახლს საიდანაც, -
ქრიზანთემები გამოჰქონდა ერთ დროს ჩეჩენ ქალს.