და დაგვრჩა რამე საერთო?
რამე ისეთი, ორივეს რომ გვსურს,
რამე, ისეთი საუბარი რომ შეგვეძლოს ?
მართლა აღარაა?
სულ აღარაფერია?
ასე სულატკივებულ და გულდამწყდარები ვიჯექით პირისპირ…
ჩემი თვალები უყურებდა დახუჭულს-შენსას, 
ჩემი ყურები უსმენდა მოკუმულ შენს პირს
და არაფერი გვქონდა საერთო.
არაფერი,
გარდასული დღეებისა და ტკბილ-მწარე მოგონებების გარდა, რომლებიც ბუნდოვნად გვახსოვს.
მოგონებების, რომლებიც გაზაფხულზე დაწნული ყვავილების გვირგვინივით ანაზდად გავუშვით მდინარესა და
ჟამთასვლის ზვირთებში,
მას შემდეგ ბევრ წყალს ჩაუვლია
და ახლა,  როცა ავადმყოფი სულით ვუზივართ ერთმანეთს პირისპირ,
აღარაფერი დაგვრჩა საერთო.
საერთო(დ) არაფერი.