ისროდნენ ფილთას  და მთელ სოფელს ამცნობდნენ,
ყვირილით: ბიჭია,ბიჭიაო!
და ეს არ ნიშნავდა იმას, რომ არ  ცნობდნენ,
ანგელოზსს მოვლენილს  ქალად.

მაგრამ  გვხვდა მიწა (ღმერთისგან) საჯილდაო,
რომ არ ვიჭიდავოთ,
გვართმევენ
და ეს  გვაყვირებდა: ბიჭია,ბიჭიაო.
და ეს  გვახარებდა  ქართველებს.

ათასი ლელოც გავიტანეთ,
გოლიც ...შეგვიძლია ვიდავოთ.

მაინც ყველაზე  უკეთესად,
დღემდე  რაც გამოგვდის-

ვჭიდაობთ!