ტკივილი  წვეთავს,
ახლა  გულში  და  სისხლს  ერევა,
ვერ  მოისვენეს, 
ვერ  მოხუჭეს  თვალი  ბერებმა,
გრძელ  გზას, 
ბავშვობა  მიუძღვის  წინ
ვარდის  ფერებად,
თბილი ცრემლები ,
შარა  გზაზე  მისდევს  მწყემსებად,
ეს  ღამეც,
სულზე ,  როგორც,  ტყვია  შემომეხლება,
აქვე  ძეწნები,
ჩემი  სულის  მტკიცე  ძეწნები
დგებიან,  წუხან  და  სხეულზე  მეტმასნებიან,
ქრება  სიმშვიდე,
უკანასკნელ  კუმეტს  აკმევენ,
გარიჟრაჟდება,
ინათებს  და  ალბათ,  ჩემი  მზე,
ჩემთან მოვა  და 
პირმცინარე  მომეფერება.