მხოლოდ მაშინ,
როდესაც არ ხარ.
ცაში ტაატით ცურავს ფიფქები
და სახლში სანთლების ალი
ცეკვავს ტანგოს,
ჩრდილები, როგორც
ქარში ტოტები, მოძრაობენ,
სპექტაკლს ემსგავსება შენი ოთახი.
ყველა სურვილს ერთად ვერ აისრულებო,
გახსოვს, შობას
ფაიფურის მტრედებს ჩავუთქვით ნატვრები.
შემოუნახავთ მომავალ წლამდე
და ახლა სხედან თაროზე.
და მხოლოდ მაშინ, როდესაც არ ხარ.
სხვენზე იღვიძებენ მარიონეტები,
ძველი თოჯინები,
თმებს ივარცხნიან,
კაბებს იბერტყავენ,
ატმოსფეროს სინჯავენ,
წამწამების ფახურით.
და მხოლოდ მაშინ, როდესაც არ ხარ.
იკვეთებიან კედლები,
იღვრება ტიხარი
და გუშინდელზე ჩურჩულებენ,
როგორც აღსანიშნავ მოვლენებზე.
როიალიც იმ მელოდიას უკრავს,
დიდი ხანია რომ დაივიწყე.
მერე კი მოდიხარ, შენი რეალობით,
მძიმე ჩექმებით,
იღება კარი,
ირთვება შუქი,
ისევ სიჩუმე...