არაფერია ამინდზე წერასავით  მოსაწყენი,
როცა განწყობაზე ვენებგადახსნილი ცები იცლებიან;
მწერდი, თუმც არ გქონდა ერთი სიტყვა მაინც,
ჩემთან მოსაწერი.
მე კი კალენდარზე, მთელი ფოთოლცვენა მოვილიე,
შემდეგ ფიფქებია.
მერე ცარიელი ოთახები.
შენ რომ უჩემობას შეეჩვიე,
მე რომ უშენობა მომერია...