ბევრ ტკივილს,
ბედნიერებასაც,
წყენას? უჰ, ვინ მოთვლის
ან ცრემლებს...
სათუთად ვალაგებ,
ფანჯრიდან ვყრი ვერგამართლებულ იმედებს,
დავაცარიელე კარადა,
ვკეტავ ჩემოდანს და წასვლამდე,
მხოლოდ პატიებას გიტოვებ
საკიდზე,
ჟანგიან გასაღებს-
ზურგს უკან მოხურულ კარებში...