-დამშვიდდით, სამუდამოდ კი არ ვაპირებ აქ დარჩენას... - ზიზღით შეუძახა ბრუნომ ინკვიზიტორების ხროვას, რაკიღა შეატყო, რომ მისმა გამოჩენამ შიში მოჰგვარა საეკლესიო ხელისუფალთ. -  მერე კი თვალი მოჰკრა თავის ვენეციელ მოწაფეს, მოჩენიგოს და მიხვდა, რომ ეს მან გაყიდა!
-ესე იგი „პეგასის საიდუმლოება“ არა?!  „ლხინი ფერფლზე“ ხომ?! - თავს ვეღარ იკავებდა ბრაზისაგან „ქრისტეს მოადგილე“  - პაპი კლიმენტი VIII - და კიდევ ლაპარაკს ბედავ?!
შემდეგ მრავლისმეტყველად გადახედა დარბაზში მყოფთ. - თითქოს უნდოდა , საბრალდებულო სიტყვები  თავის ლეგატებს წარმოეთქვა. - კარდინალები მდუმარედ აქნევდნენ თავებს.
-ერესი! ერესი!  - უცებ ასისინდა ერთ-ერთი მღვდელმთავარი: - მისი განსაწმენდელი მხოლოდ კოცონია!
წლების მანძილზე ჯურღმულებში ტანჯული ფილოსოფოსი ღრმა ფიქრებში ჩაძირულიყო...
შემდეგ კი იყო უსასრულო სია იმ ჩამონათვალისა, რაშიც ბრალს სდებდა  ინკვიზიცია ჯორდანო ფილიპო ბრუნოს.
საათებმა შეუმჩნევლად გაირბინა...
რომში, ყვავილების მოედანზე, უამრავი ადამიანი  შეკრებილიყო... ინკვიზიციას შუაგულ მოედანზე კოცონი აღემართა.
-მოჰყავთ! მოჰყავთ! - გაისმა ხალხის გუგუნი.
„გრძნობა ვერ ხედავს უსასრულობას და გრძნობისგან...“  - აქ ფიქრი გაუწყდა ფილოსოფოსს. მის წინ თვით რომის პაპი იდგა და საცოდავად კითხულობდა მისთვის განაჩენს.
ფილოსოფოსს გაეღიმა: - „თქვენ უფრო დიდი შიშით მიკითხავთ განაჩენს, ვიდრე მე ვისმენ მას“.
ბნელმა მოიცვა კლიმენტის სული!
-კოცონზე დაწვით ეშმაკის მეგობარი!
-გაუმარჯოს რომის პაპს! დიდება ქრისტეს მოადგილეს, ეკლესიის მამას! - ბრბოს შეძახილები ცამდე აღწევდა.
და იწვოდა გენია უგუნურთა ხელიდან!!!