წავლენ დაჩიდან,
წავლენ ისე რომ,
არ მოიხედავს უკან არავინ.
ხის ქვეშ დარჩება ჭიქა  და ჩერო,
ველზე  -ბორცვები,ბორცვზე - კარავი.
მე თქვენ არავის შეგეცოდებით,
მე თქვენ მიტოვებთ სოფელს სრულიად-
ზემო იმერეთს თავის  ოდებით
და ტყეს, რომეციც დანისლულია.
თქვენ არ  გაღელვებთ ჩემი შიშები,
იქნებ კარებთან დამხვდეს ტოტია!
არ გესმით ,როცა ვყვირი ,,მიშველე,,
და თოფს კედელზე  ვეპოტინები.
ყველა  წავიდა,ყველამ  გაიშვა,
და ჩემო თავო დარჩი რაღა  შენ?
შენც გადაგეღო ფოტო პარიზში
კოშკთან
ან ლუდის  კათხით  პრაღაში.
გავსებულია ვაშლით სახილე,
მსხალიც თავისით წყდება ყუნწიდან.
წავედი, ვნახო ჩემი ნახირი,
ფეხიდან ნაკელს გამოვუწმინდავ.