საქართველოში ორ ცას უვლიან,
ერთი ცა, მხოლოდ ვარსკვლავებს ჭედავს.
მეორე ცა კი, უცნაურია
- აკვანში მზესთან, მჯდომარე დედა.


სულს უსხეულოდ, სად არ უვლია,
ვერ შეელია მშობლიურ ამბორს,
თვითონ სამშობლოც სასწაულია,
ერთი სიტყვა, რომ სამ მშობელს ამბობს.


ზოგჯერ კი, რაღაც მაფიქრებს ისე,
თავხედი ფიქრი ამდენს რომ ბედავს,
რატომ ხვდა წილად მარიამს ქრისტე?!
თვითონ ღმერთს სურდა, ყოლოდა დედა!