|
მეუდაბნოვე, მაგისთანა "ბრალდებები" ჰარირამამც "წამომიყენა" და ნეფერტარიც ხშირად მისწორებს წინადადებებს. მე მგონი ეს უფრო ჩვეულების ამბავია და არა იმის რომ რაღაცას არასწორად ვწერ. კი, მართალი ხარ, შეიძლებოდა ნაჩვევი ხერხით დამეწერა. მაგალითად ასე: "თითქოს ამ ქალიშვილთან შეხვედრამდე არასოდეს შეეგრძნოს დროის დინება". მაგრამ ამისთანა რამეს რომ შევხედე, რა ვიფიქრე იცი: გაათრიე აქედან-მეთქი! ამ სახით ესაა ჩვეულებრივი, გამომშრალი და მოსაწყენი ფრაზა. ახლობლებს განა ასეთი წინადადებებით უყვებიან ისტორიებს? აკადემიური სტილით ლაპარაკობენ ნაცნობ-მეგობრებში? მეც მასე მინდა, ანუ მკითხველთან ნორმალური ენით ლაპარაკი და არა გრამატიკისა ან ლიტერატურის სახელმძღვანელოსავით. იმნაირად, როცა სიტყვებს ზოგჯერ "თავისუფალი" წყობა აქვთ ხოლო აზრი უფრო კონტექსტიდანაა გასაგები და არაა ბოლომდე დაღეჭილი.
გასაგებია რომ, როცა ადამიანი აკადემიური ფრაზებით დაწერილი წიგნების კითხვასაა მიჩვეული, მისთვის სხვანაირი მიდგომა უჩვეულოა. მეც მივბაძავდი მაგ აკადემიურ ენას რამე შედეგი რომ ჰქონდეს. მაგრამ რომ ვუყურებ რა "მოწონება" აქვთ თანამედროვე ცნობილი ავტორების მაგნაირად დაწერილ ტექსტებს, აღარ ვჩქარობ.
ხოლო თუ შენ დინამიურობა მოგეწონა, ეს ფრიად სასიამოვნოა ჩემთვის. მთავარია მკითხველს შენი დაწერილის ბოლომდე წაკითხვა უნდოდეს. დანარჩენს მოევლება.
სხვათაშორის, გამოთქმა "არც ოდესმე" გურულიდან "თარგმანია". ორიგინალია: "არცა როის"(არც როდის).
არ ვიცი სეთი საოცარი ლექსი რაღაც ციფრებით როგორ უნდა შეაფასო ადამიანმა.
ალბათ - "პურად შენი არსობისა".
და "დაიბადას" ალბათ "იშვა" სჯობს. უფრო გამართლებული მგონია.
გავითვალისწინებ ... მადლობა :)))
რას ერჩი საწყალ შეშლილ თამარას, მთლად რომ გაანადგურე და დ ა მ პ ა ლ ი კაბა ჩააცვი,
გაბრიგინებული ტახტი, ან ეს რა გამოთქმაა.საშინაო სასაუბრო ენა არ მოუხდა ამ მოთხრობას.
''იოჰან, შენ ახლა გძინავს, მე კი'' ძალიან მოხიბლული ვარ.
პრინციპში, ნორმალურია
გამახსენდა, რომ ნიუტონი ალქიმიკოსიც იყო
მაგრამ ეს - იოჰან
რათა
იოჰან კი არა - ვანო
და ბოლოს - "პური შენი არსობისა", თამაშგარეა თითქოს
აქ კარგია.
მიყავრს ხოლმე საკუთარ თავს რომ ვპოულობ ავტორთან
^^
კარგია რომ არ წაგიშლია :
:D
აი ტკბილი ნოემბერი თუ ცივ იანვარში გამაოცებდა ეს არ მეგონა აი იოჰანს კიიი ... ეჰ იოჰან.
შემომიტევენ ემოციები და დავწერ :დ ^^^^^^^^
მადლობა სითბოსთვის ^^ <3
ეჰ, თაზო, თაზო :დდდ
ეჰ იოჰან იოჰან ..
თქვენ კომენტარს შემოვყევი ბატონო მიშა...:-*
ბებიაჩემი, ახალ წლის წინა დღეს (იმ დროს სოფელში ძველით აღნიშნავდნენ ხოლმე ახალ წელს, ანუ 14 იანვარს) გვიცხობდა ხოლმე თონეში შვილიშვილებს პატარა კვერა-პურს, რომელსაც ადამიანის ფორმა ჰქონდა , მერე თვალებსაც გაუკეთებდა თითით და ბასილაოო გვეუბნეოდა...ვინ იყო ეს გამომცხვარი, გემრიელი ბასილა, სულ მაინტერესებდა, მერეც დიდობაში...:))
აი, თურმე ვინ ყოფილა?...
დაწერე ჩვენი მოთხოვნაა, დაწერე და წავიკითხავთ, ვნახოთ როგორ ლექს დაწერ
აბა ჰე, გელით.
უცნაური ფენომენია "ჩვენი" თოვლის ბაბუა, რომლის ქართულ წარმომავლობასაც კბილებით ვიცავთ და ისტერიულად ვებრძვით სანტას :)
არადა, ჩვენ თოვლის ბაბუა არასოდეს გვყოლია. წმინდა ბასილი სტუმრობდა ხოლმე ჩვენს წინაპრებს შობაზე, რომელიც ისედაც არ იყო მაინცა და მაინც ჩვენი, რამეთუ ბერძნული ტრადიციის "ჩრდილი" გახლავთ იგი და უფრო მეკვლეს ფუნქცია ეკისრებოდა, ვიდრე დღევანდელი გაგებით თოვლის ბაბუისა...
რუსული თოვლის ბაბუა კი ისტორიულად სუსხისა და ყინვის მატარებელი ბოროტი პერსონაჟი იყო ოდითგან ვიდრე კომუნისტური აღმასვლის პერიოდამდე.
...და 1933 წელს კრემლმა დარაზმა ხელოვნების მოღვაწენი და დაავალა შეექმნათ სანტა კლაუსის კომუნისტური ანალოგი. სხვათა შორის, სანტა კლაუსი იყო კაპიტალისტური სამყაროს ერთად-ერთი წარმომადგენელი, რომლის საწინააღმდეგო დიდი არაფერი ჰქონდა სტალინს და პრაქტიკულად ბევრიც არაფერი შეუცვლიათ, გარდა იმისა, რომ სნეგუროჩკა ამოუყენეს გვერდით შედარებით გვიან.
სახელს კი ვერაფრით დაუტოვებდნენ ცხადია, რამეთუ კლაუსი, ნიკოლასი... წმინდა ნიკოლოზის მოფერებითი ფორმაა და ვინ კომუნისტი აიტანდა მაშინ, ცულ ცოტა ხნის წინ დედაბუდიანად ამოწყვეტილი ნიკოლოზ მეორის სეხნია კეთილ პერსონაჟს?
ჰოდა, ასე და ამგვარად, რუსული ბოროტი პაპა იქცა სანტა კლაუსის ჩრდილად, თოვლის პაპის სახელით და ვერა ახალი ვერ მოიფიქრა... იგივე ფუნქციები დაიტოვა, რაც სანტას აქვს...
თოვლის ბაბუას ქართული იმიჯი კი უფრო გვიან, ლამის გასული საუკუნის 50-იან წლებში გამოჩნდა პირველად საბავშვო ჟურნალ "დილაში" - თავიდან წითელ ჩოხაში... მერე უფრო დაიხვეწა და თეთრი ნაბადი მოირგო. თუმცა ქართველმა კომუნისტმა და სანტას ჩრდილმა ბაბუამ, სნეგუროჩკა ვერ იგუა და ამით უფრო მიუახლოვდა პირველწყაროს.
...სამწუხაროდ, ჩვენს თოვლის ბაბუას არანაირი პიროვნული (გარდა იმიჯისა) ღირსებები არ გააჩნია, - არც სახლი აქვს სადღაც მთაში, არც რაიმე განსაკუთრებული ტრანსპორტი და არც წერილების წერა იცის... ვერ განვითარდა, რამეთუ სწორედაც ჩრდილი იყო და უკეთესი, განსხვავებული, მართლა ეროვნული (ჩურჩხელა-ჩოხა-ნაბადის გარდა), ვერაფერი შემატა ეროვნულ ტრადიციას.
თავისთავად, საერთოდ გაქრა ბასილი და მადლობა ღმერთს, ჩიჩილაკი მაინც ცდილობს ხელმეორედ გაცოცხლებას, მაგრამ დიდ კონკურენციას ვერ უწევს ათასფრად აელვარებულ ნაძვის ხეს...
ეს ისე, ინფორმაციისთვის...
მომეწონა თან ამდენი ლექსი გაქვს დასაწერი ეს კი უფრო მომწონს.
გაიხარე მუხა, წარმატებული წელი გვქონოდეს ყველას.
ახლა წავიკითხე ეს.
ძალია მართალი და კარგი ლექსია.
კიდევ ერთხელ გილოცავ ახალ წელს.
ძალიან მაგარი მიგნებაა თავად თემა.
ლამაზი და ნიჭიერი ავტორი. 5.
მუზის -ფრთიანი ანგელოზის ლოდინს უამესს,
ვერ შეედრება პაემანი სხვა ვერავისი..
ყოველთვის ვკითხულობ და ვაფასებ ამ თარგმანის ყოველ თავს. სამწუხაროდ დიდი ხანია გაგრძელება აღარ დაუდვია.
შეიძლება იმიტომ, რომ კომენტარებს არ დებენ და არც ქულებით აფასებენ.
ხან ისეთ სისულელეზე ნახავ უამრავ კომენტარს გაგიკვირდება, ამგვარი ღირებული რამ კი "გამორჩებათ" ხოლმე.
მარი, ერთგული მკითხველები გელოდებიან. ნუ დაგვაღალატებთ თუ შეიძლება. :) 5.
|
