|
ლამაზი ტკბილი, სიყვარულიანი ლექსი.
ძალიან საინტერესო კრიტიკა პუბლიცისტიკაა,
ლექსის შინაარსობრივ მიმოხილვა ის კარგად შემოგვთავაზე, რომ აქ ზედმეტია რამის ჩამატება.
ლურჯი ფერი გალაკტიონ ტაბიძის საკუთრებაა.
:))))))) :დ:დ
ვანანო!
ფისუნიამ უფრო ლამაზი ლექსი მინდაო.
პოეზიაში მიქრიხარ როგორც მერანი, პროზაში წარმატებას გისურვებ.
მომეწონა, გამახალისა , მაგრამ ცოტა სევდაც შემომეპარა.
მადლობა მუხა, თემურ და ვანანო
სხვაგვარ როგორ ვიწამებდით...
გმადლობთ.
სევდა და შთაგონება ერთად :)))
ქმარზე ლექსები შემოსულა ლენ, მოდაში ;)) მიხარია ფლორა!!
მომეწონა.
წყაროსავით რაკრააკით მომდინარე კამკამა აზრებია, ფიქრების ტალღოვანი ნარნარით, ამასთან მარტივად აღსაქმელი, თითქოს გვალვადაკრულიც, მაგრამ ავტორის მსოფლმხედველობით გაჯერებული, მკითხველის გრძნობებზე წარუშლელი ზემოქმედების მომხდენი, სევდით დამძიმებული ყოველდღიურობით.
ამინ! მადლობა მუხა.
დიდი მადლობა.
ძალიან საინტერსო კრიტიკა- პუბლიციტიკაა,
ძალიან მესიამოვნა , მოერედაც უნდა მივუბრუნდე.
კარგია.
ხალხის გარჩევა! ? ეს არ უხდება მგონი,
წავიკითხე საინტერესო ჩანს, გაგრძელებას დაველოდები.
დიახ, ნამდვილად ეგრეა. დიდი მადლობა.
რა კარგად გარითმულია,
ოღონდ... დედა არა. არა.
ჩემო პირველო სიყვარულო გეძებ წლებია,
სიყვარულს ძებნა რად უნდა,
ისევ მოვა გაზაფხული, ისევ აყვადება ნუში, ისევ მოვა სიყვარული შენს მგზნებარე გულში!
სხვებმა რაც არ იციან, ჩვენ ხომ ვიცით შვილო.
დრო, დრო იცვლება და ცოდნაც იცვლება.
ძალიანი მომეწონ! წარმატებას გისურვებ საბავშვო პოეზიაში.
ღმერთი არს ჩვენთან!
რა საოცრად, გულიანი, ნამდვილი გრძნობების და შეგრძნების აღქმის უნრი გაქვს, ძალიან დიდი ემოციურობა მოდის თქვენი ნაწარმოებიდან.
მოთმინებას, გამძლეობსა, და სიყვარულს გისურვებთ.
ფეხშიშველი ყმაწვილი,
დარბის არა ბოდავს,
იცის ღმერთის ნაწილი,
დანგრეული ოდა,
სილაჟვარდის ნაყოფი,
უსიამო ყოფა,
წყალი მიწის გამყოფი,
ძაღლი კიდე ცოფად,
ეს დათესე გეტყობა ,
და შეგევსო გული,
კიაფი რომ მეტყობა,
დამიბერდა სული,
შიშველ ხევებს ნაწილად,
დამსხვრეულა აზრი,
გათელილი რაპირა,
და სიტყვები ბასრი,
უსახელო საყდარი,
შვიდი იყო ლოცვად,
ღმერთის გულში გამტარი,
გადაიქცა ფორთხვად,
ასე გული ჩუმიო,
და სილაღე მზეთა,
დაიქცევა შუმიო,
და სილაში კვეთა,
ამ სამყაროს ეყოფა,
სახელური ფიფქთა,
ჩვენთვის ახლა უცხოა,
ღმერთის ციდან სიფთა,
ასე ამბის მომყოლი,
გალეული მზეთა,
სილის, თოვლის მომგონი,
და ლაშარის კვეთა,
შიშმა სულ მთლად დამტოვა,
ასე არის აზრი,
და სინაზემ დამთოვა,
ნოტები აქვს ბასრი,
ეშეფოტი ნაღველის,
უთხრობელი ლექსის,
გათიბული საყდარი,
ამოსული ფესვი.
თ.გუბელიძე
წვიმის ფორმა გაცვია. და რაღაცას აღარ ამბობ, რაც უკვე ითქვა ამ სიჩუმეში. ლანდის და მინის შორის მიჭირს არჩევა – რომელია უფრო გამჭვირვალე. და შენს მსგავს ქალებს როცა წვიმა ასე უხდებათ, ქალაქსაც უხდება სევდა.
მომეწონა, კარგი თარგმანია და ძალიან მომწონს ფრაზა
,,ვისთვის რეკს ზარი:
არ იკითხო ვისთვის რეკავს ზარი: ის რეკავს შენთვის,რადგან ზარის რეკვა სიკვდილის სიმბოლოა, ხოლო ადამიანი არაა
თავისთვის მდგომი ცალკე კუნძული
არავინაა ცალკე კუნძული,
თავისთვის მდგომი,
ყოველი კაცი კონტინენტს ერთვის,
რაღაც მთავარის არის ნაწილი
რა ჭეშმარიტი თარგმანია.
კარგია.
კი, არიან სორასავით კეთილი პიროვნებები ,მაგრამ მთავარი ის არის, რომ ძალიან გულისხმიერად, ემოციურად შეძელით მკითხველისთვის გადმოგეცათ სორას სიკეთის გამომხატველი სიტყვები : ხურდა არ მინდა. სოფლის თავში ერთი ქალატონი ჩამოვა და არ გადაახდევინოთ.
ძალიან საინტერესო აზროვნების ავტორი.
|
