ესხა ცისკარი და წინანდალი
მთვარის რქაჟრუნი კენკავდა ღამეს
მზეს მადლისწონა ეცვა აბჯარი
ვაზის ნაჟურთან სინჯავდა ღონეს.
დამალევინე ეგ ფერთავთუხი
სურნელის ქაფი მასვი ქვახვრელით
გადამაჩქურე ეგ გემოუხვი
მარცვალწმინდა და ბევრისმნახველი.
სად მყინვარობენ წყარონი მჩქეფე?
სად თავმაგარობს ალაზნის ვაზი?
აქ. ბახუსს მკლავზე მეფეთა მეფეს
ქართული თრობის გავაზი აზის.
მამულ_დედულის ნათალ აკვანში
არ ივიწყება წესი და რიგი
აქ მუხებს გულში და არა კასრში
სიყრმის ტოტივით უზრდიათ იგი.

მყინვარებს ლაჟვარდი შეაფეთქდა_
ცაზე ფერებია ლილიფარა
დილა მიღიმოდა ვერა მეთქი
პირზე საფერავი მიიფარა.