ნინო დარბაისელი

უპასუხონი
- - - - -

ვაკვირდები მე ჩემს თბილისს,
არა ბონს და ბადენ-ბადენს,
ყველაფერი ცრემლებს მადენს,
ყველაფერი "კითხვებს ბადებს".

იგინება ირგვლივ ყველა.
იძახიან: იმ ჩემს...! ამ ჩემს...!
თვით სარჩენი არჩენს სარჩენს.
ყველაფერი "კითხვებს აჩენს".

ცივ ქუჩაში ჰყიდის ლიმონს,
ვინც ლოგინში უნდა იწვეს.
გულში ნასობს ვებრძვი ხიწვებს.
ყველაფერი "კითხვებს იწვევს".

ნანგრევებში ძველი ავტო
მირახრახებს, მორუხრუხებს
და სახეებს ვხედავ რუხებს.
ვინ რად გვიჭერს ამ მარწუხებს?
ვეკითხებით, რაც გვაწუხებს,
ჩვენთვის - ძუნწებს, სხვისთვის - უხვებს,
მაგრამ არ ჩანს,
მაგრამ არ ჩანს,
არსად  არ ჩანს  მოპასუხე!