„სიცოცხლე მინდა! – ყვირის იგი თავგანწირული,
თუნდაც ცრუ იყოს! მომაკუთვნოს, ვინაც იცრუა!“
ვერ წარმოვიდგენ, რომ წამივით არის ყინული,
და უსასრულო ოკეანე მის ქვეშ მიცურავს.

გავიქცე? საით? გზასაყართან მართალ–სიცრუის,
რას დავებჯინო? სად იპოვოს ხელმა საყრდენი?
ყველა განთიადს, ყველა ღიმილს ისევ მიცრუებს,
სიკვდილს რომ ვხედავ, ამ სიამეს როგორ მაყვედრის.

გზას დაეძებენ უჩინონი თვალებით ღვენთის,
მათ ბრმა მეგზური წინ მიუძღვით, თავს ატანს ძალას.
და თუ სიცოცხლე ხმაურიან ბაზარს ჰგავს ღმერთის,
მაშინ სიკვდილი ემსგავსება მის მარად ტაძარს.


მთარგმნელი – მზია თვალაბეიშვილი

თარგმანი შესრულებულია მთარგმნელთა კლუბში



Смерть            /Афанасий Фет/

"Я жить хочу!- кричит он, дерзновенный.
Пускай обман! О, дайте мне обман!"
И в мыслях нет, что это лед мгновенный,
А там, под ним - бездонный океан.

Бежать? Куда? Где правда, где ошибка?
Опора где, чтоб руки к ней простерть?
Что ни расцвет живой, что ни улыбка,-
Уже под ними торжествует смерть.

Слепцы напрасно ищут, где дорога,
Доверясь чувств слепым поводырям;
Но если жизнь - базар крикливый Бога,
То только смерть - его бессмертный храм.