***
შენი ცხოვრება ისე უნდა მომკა და თესო
და ისე თიბო, რომ ეგ ცელი არავის ესოს,
თვალი, ყური და ენა სანამ გიჭრის და ბასრობს,
ეგონოთ ირგვლივ, ყრუ-მუნჯი და ბრმაც არის ესო.

***
ცხოვრებამ თავი გვაწყევლინა, როგორც სჩვეოდა,
პაიკებივით ვძრწოდით, ჭირი ზედ გვესეოდა;
ბედმა ჭადრაკი ითამაშა გაშლილ დაფაზე,
მერე დახურა... გავგვისტუმრა ამ სამზეოდან.

***
ღვინო დაუსხი, წყალს ნუ უსხამ მოწყენის ნაყოფს,
გულში ანათოს სიხარულმა და იკიაფოს,
შესვი! ეს გზები თუკი მართლა იქით მიდიან,
თუკი ცხოვრებამ მაინც უნდა გაგვაქიაქოს.

***
დალიე, ვიდრე ბედისწერამ ჭმუნვის და დარდის,
შემოგახია შენი წილი ბედ-იღბლის კვართი,
დალიე, ვიდრე ტურფა ვარდის გარგუნა ბედი,
ვიდრე დაგხია და დაგფლითა ვით ტურფა ვარდი.

***
შენ ჩემი ძმა ხარ გიჟმაჟი და ჩემებრ ავყია,
დაგლევ, თუნდ მლანძღონ და მეძახონ ბილწი, ახია!
დაე, თუნდ სატრფო შემომხვდეს და გამკენწლოს მწარედ:
- სად დაწანწალებ, - მომაძახოს, - ქვევრო, თავღია.

***
სოფლის საიდუმლო კარი თვით ბრძენისთვის არ იღება,
აქეთ ერთი იბადება, იქით მახე დაიგება,
ჯერ არშობილს ვეტყვი ქვეყნად ლხენისა და შვების მძებნელს,
რომ სიკვდილის ცელი კართან დგას და ემუსაიფება.

***
წუთისოფელში ყველამ სცადა და იყომარა,
ყველამ შეგცოდა, მე რა მექნა სხვა, ეს რომ არა...
სულ მეშინოდეს, ავისმოქმედს ავად რომ მიზღავ?!
შემინდე რაღა... უფალი ხარ, კაცი ხომ არა!

***
ბულბულმა ბაღჩა შემოვლო და გალობით ქებულს
შევცინეთ ლხენით, ღიმილჩენით. მხიარულ კრებულს
მოგვიგალობა: - ეს ცხოვრება აღარ ბრუნდება...
დასტვინა და ხმა გაებზარა შეზარხოშებულს.

***
წუთისოფელში რა რად ღირს ან რა არ ღირს არად?!
ბრძენს ვუხმე, ეთქვა, რას მივსდიო ამ სოფლის კარად;
მითხრა: - მოჰხვიე მშვენიერ ქალს წელზე მკლავები
და წაიყვანე, რომ ის ღამე გაგრძელდეს მარად.

***
არ უკმიო გადამთიელს იმისთვის, რომ ლუკმა მოგცეს,
როგორც ბუზი ხორცის ნაჭერს არ შორდება, რომ გამოძღეს,
თუნდ მშიერი და მწყურვალი, ფეხთით არვის მოეყარო,
შენი სისხლი შესვა, გიჯობს, ლუკმისათვის ხელზე კოცნებს

***
უკვდავების ტახტს ამ სოფელში ვერავინ ვერ ფლობს,
დღევანდელი დღე ხვალინდელზე არასდროს მეფობს,
თუ არ ხართ შლეგნი, ამ დრო-ჟამით დატკბით, რამეთუ,
რაც ჩაიფიქრეთ დღეს, ხვალ სიზმრად გექცევათ, ძმებო.
.
***
სვი, ვით მოხუცმა ოქროპირმა, ვით ბრძენთა ბრძენმა,
სვი ყმაწვილური ჟინით ირგვლივ ღიმილის მჩენმა,
სვი, მეგობარო, წამი შენი ბედნიერების,
სვი იშვიათად და დადუმდი, არ იგრძნოს მტერმა.

***
ჰეი, მესუფრევ! გაშლილ ველზე ჭრელად შლილები
თაკარა სხივით დაუჭკნია მზეს ყვავილები.
დავლიოთ, ვიდრე გაზაფხულის ტიტა ნარნარებს,
დავკრიფოთ, ვიდრე ვნახეთ ჟამით ფერშეცვლილები.

***
სულ სხვადასხვა რამ გვნდომებია მე და შენ, ღმერთო!
ვეჭვობ, ოცნება სინამდვილეს ვერასდროს შევრთო,
თუ ნამდვილი და ჭეშმარიტი შენი მცნებაა,
მაშინ ჩვენს მცნებებს არ ჰქონია რამე საერთო.

***
ამ საიდუმლომ დამადინა სისხლის კოლტები,
ამიტომ გიმხელ, გეტყვი, შენთვის როგორ მოვკვდები;
ჩავორმოვდები, თან ჩავიტან სიყვარულს შენსას,
სამარეს გავხსნი, აღვდგები და განვმეორდებით.

***
უნდა შევავსო თასი ღვინით, მერე დავცალო,
ღვინოა ვაზის ქალიშვილი, სასძლო ტანსარო,
რომ ვანაცვალო სჯულს და რწმენას ამ სოფლით თრობა
და წუთისოფლის ბედისწერა შევაზანზარო.