 | ავტორი: ნიიც
ჟანრი: პროზა
23 დეკემბერი, 2019 |
სარეველა
- ვინ ვარ?- არ ვიცი, ისიც არ ვიცი საიდან და როგორ მოვხვდი ამ ლამაზ ბაღში, ჩემს ირგვლივ უამრავი ლამაზი ყვავილია, მე მათი სილამაზით ვხარობ, შევცქერი მათ და თავი მეც ლამაზი მგონია.
"რადგან უფალმა ამ ლამაზ ადგილას მოისურვა ჩემი გაჩენა ე.ი ჩემშიდაც არის სილამაზე"- შევძახებ ხოლმე თავს და ვცდილობ გავიღიმო.
არ ვიცი როგორ მოვახერხე მაგრამ მებაღის სიყვარული მოვიპოვე, იმის მაგივრად რომ თავისი მშვენიერი ყვავილებიდან ამოვეძირკვე მეც მათსავით მივლის.წყალს მისხავს. მეც ვცდილობ ლამაზად გამოვიყურებოდე.
-ნახეთ რა ლამაზი ყვითელი ყვავილი გამოვიტანე?მაგრამ ჩვენი მებაღის გარდა მას ვერავინ ამჩნევს.
-ეს სარეველა მოაშორე აქედან-ეტყვიან ხოლმე-სად ნახე სარეველას სილამაზე? ძირიანად ამოძირკვე თორე გაისად მთელ ბაღს მოედება და....
ისინი ფიქრობენ რომ ჩემი მოშორება ძნელია. იქნებ მართალნიც არიან,
- უცნაური რამ დამემართა, შემიყვარდა! ხო მე სარეველას შემიყვარდა და იცით ვინ? ბულბული, ვიცი გაიცინებთ სად შენ და სად ბულბულიო, მაგრამ შემიყვარდა, ისე შემიყვარდა რომ მის გარდა ვერაფერს ვამჩნევდი, ჩემი დღე მასზე ფიქრით იწყებოდა და ღამდებოდა.ვიცოდი რომ ყოველ დილით ჩვენს ბაღში მოფრინდებოდა და დიდ დროს დაჰყოფდა აქ,მისი გალობით გულს გვიხარებდა და მეც შევხაროდი, თავს ვაწონებდი. გაგეცინათ ხომ, სად სარეველა და სად თავის მოწონება. ალბათ ისიც ასე ფიქრობდა, გვიან, ძალიან გვიან შევამჩნიე მისი აქ ხშირად სტუმრობის მიზეზი. ჩემს გვერდით წითელი ვარდი შეჰყვარებოდა და მას სტუმრობდა. არ მკითხოთ რა ვიგრძენი ეს რომ გავიგე.... მაშინ პირველად ვინატრე გაქრობა, საკუთარი გრძნობების შემრცხვა და მსურდა ადგილზე ჩავენთქე მიწას.
ნეტავ გენახათ რა კარგი სანახავები იყვნენ ისინი ერთად, დამეთანხმებით რომ მართლაც ერთმანეთისთვის გაუჩენია ეს ორი არსება ღმერთს.მათი სიყვარული მთელ ბაღს ალამაზებდა, ყველა მათ შეჰხაროდა, მათ შორის მეც. სიყვარული ეს ნიჭია იხარო სხვისი ბედნიერებით და გტკიოდეს მისი ტკივილი.
არ არსებობს იმაზე უფრო ლამაზი სიყვარული როგორიც ორი სრულყოფილი არსების სიყვარულია.სრულყოფილი სიყვარული მარადიულიც უნდა იყოს , მაგრამ ერთ დღესაც ჩემს თვალწინ დაჭკნა ლამაზი სიცოცხლე, ჩამოუვარდა ვარდს უკანასკნელი ფოთოლი.... იმ დღეს იმაზე საშინლად ვიგრძენი თავი, ვიდრე მაშინ როცა აღმოვაჩინე რომ არასოდეს შემიყვარებდნენ და ჩემი სიყვარული უპასუხო დარჩებოდა.
ვუყურებ როგორ იტანჯება ბულბული, როგორ ღვრის ცრემლს მისი საყვარელი არსების გამო და საკუთარ თავს ვწყევლი. მე სარეველა ვაგრძელებ სიცოცხლეს, ვისაც არავინ ჰყავს, ვინც არავის სჭირდება, ლამაზი ვარდი კი რომელსაც ჩემი სიყვარული შეჰხაროდა აღარ არსებობს.
არასოდეს ჩათვალოთ საშინელებად საყვარელი არსების სხვის გვერდით ბედნიერად ყოფნა. საშინელებაა როდესაც მას უბედურს ხედავ.
გიყვარდეთ ადამიანებო ერთმანეთი, თქვენ უფალმა სიყვარულის ნიჭი მოგმადლათ,... გიყვარდეთ, გიყვარდეთ უანგაროთ.
მე სარეველამ შევძელი სიყვარული და თქვენ გაგიჭირდებათ?
იხარეთ სხვისი ბედნიერებით და გტკიოდეთ სხვისი ტკივილი.. ეს სიყვარულიააა
| კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
6. მე ყველანაირი სარეველა მეცოდება მოსათხრელად, ამოსაძირკვად, თან ისე მაგრად და ღრმად აქვთ ფესვები გადგმული, რომ გეგონება გეჭიდავება და დანებება არ სურს, მცენარეებმა იციან სიყვარული,
მომეწონა ეს ნაწერი თავის კომენტარებიანად. მე ყველანაირი სარეველა მეცოდება მოსათხრელად, ამოსაძირკვად, თან ისე მაგრად და ღრმად აქვთ ფესვები გადგმული, რომ გეგონება გეჭიდავება და დანებება არ სურს, მცენარეებმა იციან სიყვარული,
მომეწონა ეს ნაწერი თავის კომენტარებიანად.
5.
ჰო, ჩემი სარეველა სარეველაა :))), თქვენი კი კეთილშობილია.
ჰო, ჩემი სარეველა სარეველაა :))), თქვენი კი კეთილშობილია.
4. ქალბატონო მზია ძალიან ვისიამოვნე თქვენი ნაწარმოებით.... ჩვენ ორივენი სარეველაზე ვწერთ თუმცა როგორც ადამიანები ისინიც ძალიან განსხვავდებიან ერთმანეთისგან.... თქვენი სარეველა ნამდვილი სარეველაა, ჩემმი სარეველა კი..... ქალბატონო მზია ძალიან ვისიამოვნე თქვენი ნაწარმოებით.... ჩვენ ორივენი სარეველაზე ვწერთ თუმცა როგორც ადამიანები ისინიც ძალიან განსხვავდებიან ერთმანეთისგან.... თქვენი სარეველა ნამდვილი სარეველაა, ჩემმი სარეველა კი.....
3. კომენტარებში დავდებ:
მინდორი მოფენილი იყო გვირილებით და ყაყაჩოებით. ყველაზე წითელი ყაყაჩო და ყველაზე თეთრი გვირილა გვერდიგვერდ ამოსულიყვნენ და ერთმანეთს კეთილად უღიმოდნენ. დამეგობრდნენ კიდეც. დილას ერთად იღვიძებდნენ და საღამოს ერთად იძინებდნენ. დღის განმავლობაში კი სულ საუბრობდნენ და კისკისებდნენ.
ერთ მშვენიერ დღესაც გაიღვიძეს და მათ შორის სარეველა ბალახი ამოსულიყო. მაღალი იყო, ახოვანი, მხრებგანიერი და აღმაფრთოვანებლად მწვანე–მწვანე. ორივეს შეუყვარდა. სარეველა კი ხან ერთს ევლებოდა თავს და ხან მეორეს. გვირილა და ყაყაჩო ეჭვიანობდნენ, ერთმანეთს თვალს ვეღარ უსწორებდნენ და იტანჯებოდნენ. ვეღარც ძველებურად საუბრობდნენ, ვეღარც მზით ტკბებოდნენ და ვეღარც იცინოდნენ. მოიწყინეს. სარეველა კი სულ უფრო და უფრო იზრდებოდა, მეტ წყალს ისრუტავდა მიწიდან. თავისი ფესვები გვირილას და ყაყაჩოს ფესვებში ჩაზარდა და მათ წილ საკვებსაც თვითონ იღებდა ნიადაგიდან. მოწყენილი და თავჩაქინდრული იდგნენ გვირილა და ყაყაჩო. აღარც ჭამა ახსოვდათ და აღარც სმა. არც აცლიდათ სარეველა, სულ თვითონ ნთქავდა ყველაფერს.
სრულიად მოულოდნელად იქვე, სულ ახლოს, მშვენიერი ყვავილი გაიფურჩქნა, ალბათ, ქარმა თუ მოიტანა უცხო რამ მტვერი სადღაც შორეთიდან. ულამაზესი იყო, სხვადასხვა ფერებში აბდღვიალებული, საამო სურნელს აფრქვევდა. გაგიჟდა სარეველა, ჭკუა დაკარგა, მისკენ ისწრაფოდა, არაფრად აგდებდა მეზობლებს. მოიმჩვარა მბზინავი ყაყაჩო და ჩამოყარა თოვლივით ქათქათა ფურცლები გვირილამ. მშიერ–მწყურვალნი სულ დაპატარავდნენ. აღარ მოსწონდა ისინი სარეველას, ყურადღებასაც აღარ აქცევდა. ნეტა, რას მებლანდებიან ფეხებშიო, – თავისთვის ფიქრობდა. თანდათან მიწაზე წვებოდნენ მეგობრები, დაუძლურებულნი ერთმანეთისკენ მიილტვოდნენ. ბოლოს გადაეხვივნენ ერთმანეთს, მიენდვნენ მიწას, ერთი ამოიკვნესეს და დასრულდნენ.
სარეველა და უცხო ყვავილი კი ყელყელაობდნენ ....
2012 წლის 4 მარტი
კომენტარებში დავდებ:
მინდორი მოფენილი იყო გვირილებით და ყაყაჩოებით. ყველაზე წითელი ყაყაჩო და ყველაზე თეთრი გვირილა გვერდიგვერდ ამოსულიყვნენ და ერთმანეთს კეთილად უღიმოდნენ. დამეგობრდნენ კიდეც. დილას ერთად იღვიძებდნენ და საღამოს ერთად იძინებდნენ. დღის განმავლობაში კი სულ საუბრობდნენ და კისკისებდნენ.
ერთ მშვენიერ დღესაც გაიღვიძეს და მათ შორის სარეველა ბალახი ამოსულიყო. მაღალი იყო, ახოვანი, მხრებგანიერი და აღმაფრთოვანებლად მწვანე–მწვანე. ორივეს შეუყვარდა. სარეველა კი ხან ერთს ევლებოდა თავს და ხან მეორეს. გვირილა და ყაყაჩო ეჭვიანობდნენ, ერთმანეთს თვალს ვეღარ უსწორებდნენ და იტანჯებოდნენ. ვეღარც ძველებურად საუბრობდნენ, ვეღარც მზით ტკბებოდნენ და ვეღარც იცინოდნენ. მოიწყინეს. სარეველა კი სულ უფრო და უფრო იზრდებოდა, მეტ წყალს ისრუტავდა მიწიდან. თავისი ფესვები გვირილას და ყაყაჩოს ფესვებში ჩაზარდა და მათ წილ საკვებსაც თვითონ იღებდა ნიადაგიდან. მოწყენილი და თავჩაქინდრული იდგნენ გვირილა და ყაყაჩო. აღარც ჭამა ახსოვდათ და აღარც სმა. არც აცლიდათ სარეველა, სულ თვითონ ნთქავდა ყველაფერს.
სრულიად მოულოდნელად იქვე, სულ ახლოს, მშვენიერი ყვავილი გაიფურჩქნა, ალბათ, ქარმა თუ მოიტანა უცხო რამ მტვერი სადღაც შორეთიდან. ულამაზესი იყო, სხვადასხვა ფერებში აბდღვიალებული, საამო სურნელს აფრქვევდა. გაგიჟდა სარეველა, ჭკუა დაკარგა, მისკენ ისწრაფოდა, არაფრად აგდებდა მეზობლებს. მოიმჩვარა მბზინავი ყაყაჩო და ჩამოყარა თოვლივით ქათქათა ფურცლები გვირილამ. მშიერ–მწყურვალნი სულ დაპატარავდნენ. აღარ მოსწონდა ისინი სარეველას, ყურადღებასაც აღარ აქცევდა. ნეტა, რას მებლანდებიან ფეხებშიო, – თავისთვის ფიქრობდა. თანდათან მიწაზე წვებოდნენ მეგობრები, დაუძლურებულნი ერთმანეთისკენ მიილტვოდნენ. ბოლოს გადაეხვივნენ ერთმანეთს, მიენდვნენ მიწას, ერთი ამოიკვნესეს და დასრულდნენ.
სარეველა და უცხო ყვავილი კი ყელყელაობდნენ ....
2012 წლის 4 მარტი
2. დიდი მადლობა ქალბატონო მზია, ესეთი სითბოსთვის, დიდი ინტერესი მაქვს წავიკითხო თქვენი ნაწარმოები.... სად ვიპოვო მიმითითეთ გთხოვთ!... დიდი მადლობა ქალბატონო მზია, ესეთი სითბოსთვის, დიდი ინტერესი მაქვს წავიკითხო თქვენი ნაწარმოები.... სად ვიპოვო მიმითითეთ გთხოვთ!...
1.
ჩემგან 5
ძალიან კარგი და გამორჩეული სიყვარულია, ძვირფასი არსების ბედნიერებით გახარება და მისი დარდით გამოწვეული სევდა.
სხვათაშორის, მეც მაქვს ამდაგვარი რამ დაწერილი. იქ, რასაკვირველია, ბულბული და ვარდი არ ფიგურირებენ, მაგრამ სარეველა კი ნამდვილად არის :))) და ფინალიც სევდიანია.
ჩემგან 5
ძალიან კარგი და გამორჩეული სიყვარულია, ძვირფასი არსების ბედნიერებით გახარება და მისი დარდით გამოწვეული სევდა.
სხვათაშორის, მეც მაქვს ამდაგვარი რამ დაწერილი. იქ, რასაკვირველია, ბულბული და ვარდი არ ფიგურირებენ, მაგრამ სარეველა კი ნამდვილად არის :))) და ფინალიც სევდიანია.
|
|
| მონაცემები არ არის |
|
|
