ირაკლი კუნჭულიას

პოეზიაზე ჩამოვარდა სიტყვა და გიხსნი,
რომ ლექსის წერა მარტივია. უნდა აიღო
ერთი ამბავი, ცოტა ცრემლი და ცოტა სისხლი,
ცოტა მარილი დაუმატო და უთარიღო
უნდა გახადო არსებობა. აქამდე ვითომ
არც გიცხოვრია, შენს გარეშე მოხდა რაც იყო
შენი ნაწილი. ამოიღო გული და ცვითო,
ისე გალიო დაამსგავსო ვინმე ნაციხარ
ახლობელს. მერე შეგიძლია დაიწყო, მოყვე
ჩვეულებრივად, როგორც სახლში, როგორც საძმოსთან.
და მთავარია იყოს ზუსტი, იმდენად მოკლე,
რომ ერთით მეტი ასოც თითქოს სულს გაგაძრობდა.