ის ჩემთვის თურმე ერთი მუჭა სინათლე იყო. მუჭას გავშლიდი და დღის ნათელში მეკარგებოდა, მაგრამ მომუჭულს თუკი ბნელში გავშლიდი ხოლმე, დედამიწიდან ზეცის კიდემდე მთელი წყვდიადი მინათდებოდა.
წავიდა ის და მე - ერთი მუჭა სიბნელე დამრჩა, წყვდიადში გავშლი - ბნელში ბნელისა - რა გამოჩნდება! სინათლეში კი - ბნელი უკვალოდ დაიკარგება.
ესეც - ამბავი ცოდო-მადლის, ესეც- წასულის, ესეც- პასუხი სიკვდილ-სიცოცხლის უპასუხო გამოცანისა.