მითხრა, ღამის მხედარო,
შენს აღსასრულს ვხედავო!
ქვიშის ყანებს ვხედავო,
ვხედავ ჯარებს ხეთა.
არა მომკლა - დამინდე!
როცა  ღამის რაინდებს,
გაზაფხულის ამინდებს
თან წაიღებს ლეთა.
ჭეშმარიტად ვიხილე!
ჩხორო გვალაშ ვიქილე!
ვებრძვი ქარის წისქვილებს,
განტევების ვაცებს.
იყვავილა, იყორა.
იყო არა იყო რა,
შორ დაღმართზე მიგორავს
სევდიანი კაცი.
მოვა დიდი ზამთარი.
საგზლად აბგაც მზად არის.
შენი სახლი სად არის?
უკუნია ღამის.
უკუნია წკვარამი,
არ დარჩება არავინ.
აიშლება კარავი.
წაიშლება ლამის
ყველა თეთრი ტილოდან.
დედა როგორ ტიროდა
დედა როგორც იცდიდა,
შორად სახლი მოსჩანს...
მითხრა. ღამის მხედარო,
შენს აღსასრულს ვხედავო!
ქვიშის ყანებს ვხედავო.
დასრულდა და მორჩა!