ნაწარმოები შეიცავს უცენზურო ფრაზებს

თუ თქვენ გინდათ ნახოთ მხოლოდ ეს ნაწარმოები, დააჭირეთ აქ

ეს ღამე ვიცი რომ კვლავ ქარებს მომიქსევს,
რაც უკვე მკვდარია ვერ მოკლავ უფალო.
ქარის ქვეშ გადავშლი გონების კომიქსებს
და სადაც არა სწამთ იქ წავალ უბრალოდ.

უფალო არ ვუცდი არასდროს მე შენს ჯერს,
ყოველთვის გვინდოდა მე და " მე " - ს გვემგზავრა
და გავხსნი უთუოდ იმ სულის " მესენჯერს "
რომელიც მიწაზე ცას გადაეგზავნა.

ცხოვრება უფალო სინგლია საველე,
ცოდვილთა ქალაქში აქ ყველას ასლი აქვს
და სხვისი ცხოვრების მომენტს რომ ავლენენ
მითხარი ამაში გთხოვ თუ რა აზრია!

მე არ ვარ პური და იცოდე  არც დანა
თქვენ ისევ ყოველთვის პური და დანა ხართ
და მე ვარ იდეა, საზღვარს რომ გამცდარა
უბრალოდ თვალებსაც სჭირდებათ დანახვა.

მე გეტყვი; დაბეჭდილ მანქანის ხარ სია
ანთებულ სანთლით და უკანლით, მუცელით.
კონდიციონერით, რომ შეცვლი ხასიათს
მხოლოდ ვაკუუმი დარჩება უცვლელი.

ჰეი კაპიტანო! გთხოვ საჭე გამართე,
ცივი და მკვდარი ხარ ხომალდზე თვითონვე.
სიმართლე ტყუის და თუმცაღა ამართლებს
და გესლავს ჯუნგლებში გონების პითონებს.

ხომალდზე როგორი ცივი და მკვდარი ხარ,
ვენახში შემოვალ ნიღბების სასხლელად.
გადავკვეთ გონებას უფალო და იმ ხაზსს
რწმენა რომ დაარქვი უვიცთა სახელად.

ტალღებმა ხომალდი მთლიანად გალოკეს,
ლორწოვან აზრებმა გამხადეს საშიში.
მე შავი კაცივით მოვწყვიტავ " გალოვკებს "
უხეშ სექსს თაროს ტვინს თავაზობს ჰაშიში.

შეძელ და უჯრედში სულ გამომიყენე,
მე გულის უჯრებსაც გავაღებ მიზიდვით.
მე ვარ გიტარა და სიცოცხლე ვიმღერე,
შენ კი ყასაბი და მასების ტვირთმზიდი.

უბრალოდ საბანს ჰგავს იცოდე - სიმართლე
რადგანაც ფეხებზე არ გვწვდება ყოველთვის.
წავალ და ჩირაღდნით მიწას გავინათებ
წავალ პოეტურად და ღობე- ყორეთი.

საბანი წიხლს მკრავს და ვერასდროს დამფარავს,
ფეხს ჭიმავს, ვყვირი და ჩამთვალა საკუთრად.
დამახრჩობ? დუმილით დავიწყებ ლაპარაკს
რადგანაც მე თავად სიკვდილმა მაკურთხა.

ჩემნაირ კაცისთვის რა არის მზიანი;
მიწა თუ ტკბილია ყოველთვის ახვრისთვის
და ცოდნა სიტყვაა კვლავ თავაზიანი
რომელიც არ არის მკვდარ წარმოსახვისთვის.

ავაზაკ ღმერთების და ნაძირალათა
სიცოცხლეს გონების ფეტიშით მივაცხრი.
ტკივილებს, სახეზე ცრემლების ზარალთან
ხერხემლის ძვალით და ჟესტებით ვივარცხნი.

უფალო, არ მინდა სიმშვიდე ვამყარო,
რაც უკვე მკვდარია ვერ მოკლავ სრულიად
და სიტყვის სიკვდილში რომ ცხოვრობს სამყარო
შენც იცი ეს უკვე რის დასასრულია..

რაც უკვე მკვდარია ვერ მოკლავ უფალო!


მიხეილ ჭიჭინაძე ( მიქაელი )
2020 წ.