| ავტორი: ვანანო ჟანრი: პოეზია 10 აგვისტო, 2020 |
ღმერთო, გიწოდებ სიტყვას, როცა დამსიტყვე თავზე რეალობად, სიტყვას მიყოფდი ზიარებისთვის.
ღმერთი არ არის მიკერძოება, ყველაფერი, თავისი საპირისპირო პოლუსით, იძლევა სინამდვილის ღვთიურ აღქმას.
კაცი როგორ ვარ, თუ ქალივით არ მიფიქრია, არც ქალი მინდა, კაცის თვალით ვერ გაიხედოს.. მაშ, რაღამ გააცალკევა ეს ორი ერთარსი?
ჩახუტება ნაპერწკალია, უნაკვერცხლოთა და უცეცხლოდ.
სადაც მხოლოდ ნეგატივს იფხანენ, იქ პოზიტივი უნიტაზით ირეცხება.
არაფერია სხვისი მახვილი თვალები, როცა შენები ფარია.
შეგიძლია არმოსვლით ვიგრძნო, მოსასვლელი თვალების სიტკბო.
როცა გეცოდინება, როგორი ვარ, მაშინ ვერ მეტყვი.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
6. დიახ, სიტყვას :) შეცდომა გამპარვია.როცა გეცლებათ, ლექსებიც ნახეთ. მადლობა. დიახ, სიტყვას :) შეცდომა გამპარვია.როცა გეცლებათ, ლექსებიც ნახეთ. მადლობა.
5. პირველში, ბოლოს "სეტყვას მიყოფდი ზიარებისთვის "?თუ სიტყვას? პირველად იყო სიტყვა და სიტყვა იყო ღმერთთან და თავად თმერთი იყო სიტყვა...ძალიან მომწონს ეგ თემა
პირველში, ბოლოს "სეტყვას მიყოფდი ზიარებისთვის "?თუ სიტყვას? პირველად იყო სიტყვა და სიტყვა იყო ღმერთთან და თავად თმერთი იყო სიტყვა...ძალიან მომწონს ეგ თემა
4. მადლობა!! :))))) მადლობა!! :)))))
3. წარმატებებს გისურვებთ,ვანანო! წარმატებებს გისურვებთ,ვანანო!
2. მადლობა აირინ. სიახლეა ფრაგმენტულები. გამიხდა თქვენი სტუმრობა. მადლობა აირინ. სიახლეა ფრაგმენტულები. გამიხდა თქვენი სტუმრობა.
1. ბოლოდან მეორე. :) ბოლოდან მეორე. :)
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|