მე იმ წვიმებიდან მოვდიოდი,
მე იმ ქარებიდან მოვდიოდი,
სადაც იწვოდა ნეკერჩხალი,
მისი ფესვი კი,
სვამდა და წვიმები ელეოდა,
მხოლოდ ლექსი იყო ორიოდე:
ლიას, ბესიკის.

სადაც მკურნალობენ ძვლებს და სახსრებს,
მოხუცი ოსტატები გარდასახვის
და მომლოდინე, ძველი სახლის
ჭერქვეშ დანებდა.
მე იმ მიწებიდან წამოვსულვარ,
სადაც მზეები ამოსულან,
სადაც მთვარეები აორსულეს
ჭლექიანებმა.

სადაც საქართველო იზომება
მხოლოდ წვიმების სეზონებით.
ძველი ქალაქის ეზოები
იზმორებიან.
სადაც პოეზია პატიჟია.
სადაც სიბერე პატივშია.
სეზონებია,
ხშირი წვიმების სეზონები.
ძველი ქალაქის ეზოები
იზმორებიან.