მე რომ ფიქრები დამსდევდნენ,
კარდაკარ,ფეხაკრეფ ოცნებებს ტოვებდნენ,
დროში სივრცეში ზომაში ჭიდილი,
ვინცობაა და ვებრძი ჩივილებს...
  სახლებზე ბატკნების სისხლის ფონები,
  მიგვანიშნებენ ბიძგის რწყევამდე,
  დაველოდები! დაველოდები! დაველოდები!
  უმეცართ აქამდე ვეძახით წვევამდელ
ფოთოლთა გრანდიოზულად ამობრძყინებას,
დაშოშმინებას! დაშოშმინებას! დაშოშმონებას!
იფეთქა ფერთა სიელვარე,
ფერებმა კამარა შეასტროფხორცეს...
  სიტყვითა ჩემითა(?)რა შუაშია, აბა ვისითა?
  თავის-უფალი სულების კაპრიზები არის მთავარი!
  ისე გისხამს რეტს,თითქოს გინდოდეს,
  ჩაჰყვე,ვიდრე ჩაგითრიოს... რთულია,კი...

აქ ესე თქმული ხშირად არც კი დაიჯერების,
წისქვილთ მოუბამთ დიდრონიდან მოშავგედიან,
რაინდების მოყვარულ მუზებს,
ეჰ,არავინ თქვას,ისევ გვებრძვიან! ისევ გვებრძვიან! ისევ გვებრძვიან!