გზაჯვარედინთან

ოთხი გზის შუაში ვაგდივარ ნემსივით,
შენი ხმა მიხმობს და მერევა დენივით,

მინდა რომ მოვიდე შენამდე ყველა გზით,
ვაი, რომ ვერ ვხვდები ვერაგზით, ვერაფრით,

ვცადე და მაინც ვერ დავმალე სისუსტე,
ვიცი თქო შენი გზა მეასედ ვუცრუე,

არა და ოთხი გზის შუაში ვაგდივარ
და ასე უგონოდ ავდივარ-ჩავდივარ,

მეწადა, თან როგორ, ყველა გზით მენახე
და ამ ფიქრს, ამ განცდას ვეომე, ვეწამე,

მასწავლე, ე, ის გზა, (როდემდე ვეწვალო)?!
რომელიც შენამდე მომიყვანს უფალო!