მეშინია იმ დღის როცა ჩემს შვილებს ისევ ვნახავ
მეშინია იმ დღის როცა ჩემს ქმარს თვალებში ჩავხედავ
მეშინია იმ დღის როცა ჩემს მშობლებს ისევ ჩავიკრავ
მეშინია იმ დღის როცა მე უკან წასვლას გავბედავ.
ეს ყოფა და საშინელი ერთფეროვნება
სულს მიხუთავს და გასაქანს არ მაძლევს
რკინის მკლავები ჩაუვლია ჩემთვის ძლიერად
და დღითიდღე თავის ბინძურ ჟანგს მახვევს.
შეგუების სასტიკი უნარით მე გამომარჩევს
მაჩვევს და სხვა გზას არ მიტოვს ცხოვრება,
სამი წელია ამ ჰაერით მიწევს მე სუნთქვა
ჟანგბადივით გადაქცეულა მონატრებით სულის შეხუთვა.
ასე ურცხვად და ასე ურითმოდ ვეცადე მეთქვა,
ამომეთქვა და გადმომეცა ჩემი გრძობები
ამ დროებამ, ამ რეალობამ საკუთარი ნებით გვაქცია
ფაქტია გავხდით ემიგრანტები სულ სხვა ზომბები