იტყვიან ერთდროს არსებობდაო
დადიოდაო? ის თეთრი ქუდით,
მისგან ლექსები ნაბუტბუტევი,
ცაში მიჰქონდათ მტრედების უბით.
იყო არსობის ერთი წერტილი.
სიჩუმე, იყო თეთრი და მუნჯი,
თვით ანგელოზმა, ფრთები შეისხა
ზეცა მოხატა, ლექსებმა ფუნჯით,
დრო იტყვის, რომ დადიოდა,
თეთრად მოსილი ის თეთრი ქუდით,
თვითონ ლექსები ელანდებოდა
როს ანგელოზთა, გალობდა გუნდი.